Choćby pod tobą niepłodna opoka, Nad tobą skwary groziły siewowi, Siej: w uschłem ziarnku się kiełek odnowi W wiatrzanych prochach, pod rosą z wysoka. I choćby siew twój przepadł najjałowiej, Siej i świadectwu nie wierz swego oka; Gdzie bój — siej miłość, światło — gdzie pomroka; Czyń — chociaż, po co, nikt ci tu nie … Przeczytaj wiersz
Po za okręgi przyrodzone świata, Po za rozumu i zmysłów granice, Chcąc przeczuwaną zbadać tajemnicę, Ludzka myśl wiecznie z niepokojem lata. I kłamie, mówiąc: »Dość mi, gdym bogata »W doświadczeń wiedzę, dość mi, gdy pochwycę »Najbliższe przyczyn, skutków krzyżownice; »Gdzieś dalej sięgać — próżna czasu strata!« Otchłanie otchłań pociąga. Obszarów Bezkreśnych trzeba tęsknotom bez końca. … Przeczytaj wiersz
W snach ją widuję. Nie. Tylko odczuwam Kto ona, nie wiem. Nie widzę jej twarzy, Lecz wiem, że piękna, pięknem wiekuistem, Jakiego blaski biją twórczym duszom Z oblicza Wenus Milońskiej. Nie widzę Ócz jej, lecz czuję słodycz ich wejrzenia, Która najkrwawsze zgoiłaby rany, I niezmierzoną, bezdenną ich głębię, W której śpi wszystkich zwątpień uciszenie, Win … Przeczytaj wiersz
Zachód słońca zaślepiający dzień Moje oczy widzą złoto Ale wzrok zawrca w głąb Widzę tylko biblijną czerń, bez gwiazd Błękit lodu, srebro nieba przemienia się w szarość W szarość nadziei, która trwa przez lata Tylko biblijna czerń, bez gwiazd Stary przyjaciel miłosierny okrutnie wykrzywił uśmiech zasygnalizował pustkę Dla mnie Biblijna czerń, bez gwiazd
I O kozłostopy boże Arkadii! Ten nowy świat jest siwy i stary, Co z Ciebie dla nas zostało? Nie ma pasterzy, co by cisnęli Jabłkami w fałdy korali twoich, O kozłostopy boże Arkadii! Nie widać już w wawrzynu liściach Nóg twych, ni złocistej brody, Co z ciebie dla nas zostało? Nudna, martwa Tamiza nasza, Jej … Przeczytaj wiersz
Stałem nad morza bezowocną tonią: Twarz mą i włosy skrapia rozbryzg fali; Dzień konający purpurą się pali Długich promieni; wichry groźnie dzwonią. Krzyk mew ku brzegu przypływa z oddali — „Biada!“ zawołam z uznojoną skronią, Ziarna się dla mnie z pól tych nie wyłonią, Choć na mój żywot ciągły trud się wali“. Sieć ma porwana, … Przeczytaj wiersz
Zstąp ku mnie, Chryste! Podaj ręce boże, Albowiem tonę w orkannej zawiei, Jak ongi Szymon ginął w Galilei, Na nawałnicą smaganym jeziorze. Kraj ogłodzony moje serce! Gorze! Wino-m żywota wylał bez nadziei; Jeśli dziś stanę u boskich wierzei, Czuję, żem skazan na piekielne łoże… „Śpi, lub, jak Baal, wyruszył na łowy, A na Karmelu od … Przeczytaj wiersz
Dziś, gdym na warcie stał nad rzeką, W śnieżystej, strasznej zawierusze, Dziewczyno moja! gdzieś daleko Widziałem twoją białą duszę. Przypomniał mi się sad w rozkwicie, Utkana z kwiatów twoja chusta, Serc gorejących naszych bicie I zwarte z sobą nasze usta. O hej, Marysiu! w oczach ciemno, W zawiei śnieżnej śmierć tu kroczy, Cicho pochyli się … Przeczytaj wiersz
Dzieciątko Boże, uczyń cud raz jeszcze Większy, niż bitwa wygrana nad wrogiem, Każ polskie serca w polskie ująć kleszcze, Jedną oddychać Polską, jednym Bogiem. Niech nas dwóch idzie po tej samej ścieżce, A gdy się zetkną, niechaj wielki Boże! Z oczu dobędą uśmiech a nie noże! Spraw to Dzieciątko Nowonarodzone! A my Ci za to … Przeczytaj wiersz
Gromadą wielką wyszliśmy na drogi Chrystusa czekać, kiedy z martwych wstanie, Oleje mając na zranione nogi, Hymny i harfy i umiłowanie. I Apostołów spotkawszy dwunastu: — Czyli nie idzie Rabbi tu, Syn boży? Tędy wędrować ma ku Emaus miastu, Gdy Józefowy w skale grób otworzy… Odrzekli: Rzecz jest tajna i nieznana. — Pytalim przeto: Niewiasty … Przeczytaj wiersz
…Dziś mi ktoś mówił, żeś jest bardzo chora, Że mgłę na oczach masz, że więdniesz wcześnie I że zapadasz w ciszę co wieczora, Potem jak dziecko, bez łez płaczesz we śnie, Żeś do śmiertelnych smutków wielce skora, Że wszystko kona w tobie i nie wskrześnie, Że tajemnice w ustach masz i czekasz, Aż ci je … Przeczytaj wiersz
A którzy w srogim padli boju, Niechaj odpoczną dziś w spokoju. A kiedy w noc zaduszną wstaną Każdy promienny swoją raną, W łachmanach każdy, jak w sobolach, Na radzymińskich staną polach, To ze łzą w oczach, śmiercią niemi Ustami czarnej dotkną ziemi; Ówdzie otworzą się mogiły, Co się serdecznej krwi opiły: Oto wychodzą z nich … Przeczytaj wiersz
Czemu tak łzy ronisz, dziewczyno droga, Czemu tak serdecznie płaczesz u proga? Chodź, najmilsza Zosiu, cudna panienko, Ucieszymy ciebie naszą wojenką. Pójdziesz sobie z nami na pińskie błota, Damy ci karabin cały ze złota, A gdy na żołnierza spoglądniesz czule, Każdy ci swe serce odda na kule. Gdy do wieńca kwiatów zechcesz mieć dużo, Granat … Przeczytaj wiersz
Zejdźmy z Oliwnej Góry na padoły, Ze smutnych szczytów znów na smutne ziemie. Gałąt oliwną skryłem w szat mych poły, Aby nią witać wrogów moich plemię, Gdy puści na mnie swe psy i sokoły. Już odtąd gromu nie rzucę, co drzemie W duszy mej gruzach i jak z popieliska Przez sen spojrzawszy, krwawem okiem błyska. … Przeczytaj wiersz
Taka jest cisza na Genezarecie, Jaka jest w tobie albo we mnie. Zdrożony jesteś, nie mów nadaremnie, Ja ciebie znam: Gdyś szedł do Emaus, odnalazłem ciebie, Gdy szedłeś sam, Zaprawdę przeto, ja cię znam. (Znam imię twoje przecie, Wszakżeś jest Chrystus…) O, wielki Rybaku! Taka jest cisza na Genezarecie, Jaka jest w tobie albo we … Przeczytaj wiersz
Bardzo sympatyczny Anioł położył się na chmurze, ręce splótł pod głową i patrzył zadumany w firmament. Zmęczony był ogromnie, gdyż poprzedniego dnia była niedziela, więc przez cały dzień musiał klęczeć z ka. dzielnicą, w którą sprytne, małe aniołki dosypywały wciąż bursztynowego złota i najwonniejszych ziół rajskich; wieczorem znów śpiewał przy organkach, na których dość fałszywie, … Przeczytaj wiersz
Uplotłem sobie złotą sieć Z włosów niewiernych mych kochanek, Uplotłem sobie sieć złocistą: Minstrel uparty zapatrzony w ganek, Wydzwaniający piosnkę płomienistą, Uplotłem sobie złotą sieć Z włosów niewiernych mych kochanek. Rycerz płomienny nie schodzący z szranek, Zakuty w zbroi srebro blach i miedź, Uplotłem sobie złotą sieć Z włosów niewiernych mych kochanek. Śmiechem mnie ima … Przeczytaj wiersz
Pijany minstrel jestem tu, Patrzący w noc z ukosa, Od wielu nocy szukam snu, Kochanko złotowłosa!… Fałszywym śpiewem spędzić chcę Tęczowych snów twych tysiąc, Więc śpiewam tutaj w nocnej mgle, Bo miłość chcę ci przysiąc… Więc jeśli w strasznie nudnym śnie Całujesz oczy moje… Och, zbudź się! wszakże masz tu mnie, Wszak pod twym oknem … Przeczytaj wiersz
Nastrójcie gęśle! Niech się myśl rozprzęże, Wesele czyńcie, niech będzie wesele, Niech przyjdzie, miłość kto nosi na czele. Niechaj odejdzie, kto ma w sercu węże. Rzućcie mi kwiecie na piersi, na lice, Niechaj oddecham jeno kwiecia wonią, A oczy mi się szczęściem mnogiem płonią, Bo oto wwiodłem w dom oblubienicę. Nastrójcie gęśle, kto ma struny … Przeczytaj wiersz
Wszystkie mądre polskie kozy, By je zliczyć, nie mam siły! Na naradę się zebrały I rzecz taką uchwaliły: „W sławnym mieście Pacanowie Tacy sprytni są kowale, Że umieją podkuć kozy, By chodziły w pełnej chwale. Przeto koza albo kozioł, Jakaś bardzo mądra głowa, Aby podkuć się na próbę, Musi pójść do Pacanowa. A gdy wróci … Przeczytaj wiersz
ADAM M-SKI. JEDEN Z WIELU. POEMAT. KRAKÓW. — 1890. Przygrywka. A kto mi pieśń tę dał — niech sercem ją powita. Jak gra promieni w szkła pryzmacie, Istoty drogie, ludzie blizcy, Wy w piosnkach piewcy lśnicie wszyscy, Lecz tylko on zna te postacie. Nim przez pierś jego kryształową Przejdziecie, drogie wy promienie, On da … Przeczytaj wiersz