I znowu jestem w grodzie prastarym Konrada… Późna nocna godzina… Zasłuchany w ciszę, Która szumi, jak fala wiślana, i gada, W fotelu na biegunach sennie się kołyszę… Z okien widać katedry poważne zarysy I wieży zegarowej… A spacer za tumem Pusty — wabi kasztanów szelestem i szumem… W dole — Wisły gościniec… Na tratwach śpią … Przeczytaj wiersz
Szumią Baltyku ciemne, zapienione fale, U podnóża północnych sag mgliskiem zasnutej, Smętnej, bladozielonej mogiły Biruty, W tęsknoty do pogańskiej Litwy dzikim szale!… Szumią, niby litewskich wajdelotek chóry, W przemijania rytm smętny, dziki, rozszlochany, Ciskając w szale kłęby śnieżnej, słonej piany, Na brzeg Baltu sierocy, piaszczysty, ponury… Szumią o litewskiego grodziska bursztynie, Któremu, przy Baltyku pieśni … Przeczytaj wiersz
…Łożem ciemnomiedzianej, granitowej ściany Bucha z paszczy potoku pian śnieżna lawina, Spada z grzmotem na głazy — potwory Böcklina, Rozbryzgując się w jarze w potok srebrnopiany… Jak śnieżnym płaszczem włosów okryta ondyna, Co, szlochając, rzuciła się twarzą na skałę… Drga wodospad, toczący piany śnieżnobiałe… Grzmi Rybiego potoku fala srebrnosina… …Złotymi listki trzęsą brzózki białopienne, Struchlał … Przeczytaj wiersz
I. Zaszumiały leśne knieje Rozhoworem drzew, Zaszumiały leśne knieje, W ciemnej gęstwie wichr szaleje I wzmaga swój wiew. Szumi, szumi rozszalały, Mchami siwy bór, Już rozbrzmiały drzew chorały, Szumi, szumi rozszalały Drzew potężny chór. Ciągnie wicher hen! po lesie, Drzew się wzmaga szum, Ciągnie wicher hen! po lesie, Szumy po gałęziach niesie, Echa tęsknych dum. … Przeczytaj wiersz
Kiedy łzami krwawemi po stołu marmurze Rysowałem bezmyślnie przeklęte jej imię, Zobaczyłem w zaduchu szynkowni i dymie Oczy w sobie utkwione, waryackie i duże… Niechno tylko powieki z ołowiu przymrużę I na falach melodyi łagodnej zadrzymię, Zaraz budzi mnie szorstko spojrzenie kaimie, Które warzy swym szronem widziadeł mych róże… I patrzyliśmy strasznie na siebie bezmowni. … Przeczytaj wiersz
Lecz czemu twardych nie szukasz oręży, Aby im uległ Czas, twój tyran srogi? Nie masz-li środka, który go zwycięży, Broni, bogatszej nad mój rym ubogi? Jesteś u szczytu szczęsnych dni; dziewicza Niejedna grzęda obdarzy cię kwiatem, Snać podobniejszym do ciebie z oblicza, Niż malowany konterfekt. Tak zatem Ujrzysz, iż rysy, które życie stwarza, A których … Przeczytaj wiersz
Jeśli pomyślę, jak to doskonałość Trwa tylko krótko we wszystkiem, co żywie, I że li złudą jest świata wspaniałość, W gwiazd tajemniczym pogrążona wpływie — Jeśli rozważę, iż ludzi i zioła Tłumi to niebo, które je rozplenia, Że młodość, życia sokami wesoła, Spada z swych wyżyn na dno zapomnienia — Gdy tę niestałość mam w … Przeczytaj wiersz
Czymże jest to wołanie, lament rzeczy, które nie chcą umierać? Wciąż się bronią… Nie przed wymóżdżeniem z tych żałosnych czterech wymiarów, ale przed wypadnięciem z wieczności. (Przy Tobie czuły się wieczne). Jakże bliski jest mi ich lęk przed otchłanną gębą niebytu: tych drobiazgów, szkiców, gadżetów, zdjęć, meissenów – Bóg wie skąd rodem, ukochanych sukienek, butów … Przeczytaj wiersz
O, nie do gwiazd ja po nauki chodzę, A przecież jestem astronomem, zda się, Ale nie poto, aby wieścić srodze O złem czy dobrem, tym czy owym czasie. Nie przepowiadam, co chwila przyniesie; Klęski, pioruny, deszcze, gołoledzie, Ani nie czytam na niebios bezkresie, Czy się też dobrze książętom powiedzie. Z twego li oka czerpię wiedzę … Przeczytaj wiersz
Żećbyś był swoją własnością! Atoli Jesteś nią tylko, pókić życia stanie; Na ten się koniec gotuj poniewoli I swój nam obraz pozostaw, kochanie! Termin piękności, pożyczonej tobie, Nie zapadł wówczas! Będziesz mógł pozostać Sobą, jakkolwiek położysz się w grobie, Gdy w twym potomku odżyje twa postać. Któż to dom taki upadkowi zleci? Skrzętna go ręka … Przeczytaj wiersz
Patrząc na zegar, który czas odmierza, I widząc słońce, jak chowa się w mroki, Jak krasa fiołka więdnie, przedtem świeża, I jak biel srebrna ciemne kryje loki — Jak z drzew wysmukłych opada liściwie, Pod dach cienisty wzywające trzodę, Jak zieleń lata na skoszonej niwie Leży związana w snopy białobrode — Widząc to, myślę o … Przeczytaj wiersz
Z równą szybkością będziesz wiądł i dalej Rósł w latorośli, co z ciebie wyrośnie; W młodych się żyłach krew twoja rozpali, Choć sam przestaniesz już myśleć o wiośnie. I w tem jest mądrość, piękność i dobytek, Reszta to głupstwo, starość i więdnięcie: Idąc za tobą, świat by zginął wszytek — Lat kilkadziesiąt, a niema go … Przeczytaj wiersz
Gdy umrę, płacz nade mną, lecz tylko dopóty, Dopóki ci dzwon głuchy żałoby nie przerwie Zgryźliwym obwieszczeniem, żem rzucił zepsuty Świat, z dwojga złego woląc pójść pomiędzy czerwie. Dłoni, co niegdyś wers ten pisała, tak samo Nie wspominaj: gdyż kocham cię sercem tak szczerem, Że wolę być w twych miłych myślach białą plamą, Niż w … Przeczytaj wiersz
Dokąd jedziesz, skarbie słodki? Stój, zaśpiewam ze dwie zwrotki, Tak jak umiem tylko ja. Przed miłością, śliczna różo, Nie obronisz się podróżą: Szkoda i jednego dnia. Serce nie zna słowa „potem”; Cieszmy się młodości złotem — Któż wie, co nam niesie czas? Nic nie zyskasz, jeśli zwlekasz: Chodź, pocałuj, czekać nie każ, Raz, i znów, … Przeczytaj wiersz
Do czego cię przyrównać? Do dnia w pełni lata? Jesteś od niego bardziej i świeża, i stała. Jeszcze w maju wiatr nieraz mrozem pąk omiata A letnia pora nie trwa, jak obiecywała. Niebios złociste oko to nazbyt świat pali Swoim żarem, to kryje blask za sine chmury; Nic, co piękne, pełnego piękna nie ocali, Odzierane … Przeczytaj wiersz
I. W ciemnosmreczyńskich skał zwaliska, Gdzie pawiookie drzemią stawy, Krzak dzikiej róży pons swój krwawy Na plamy szarych złomów ciska. U stóp mu bujne rosną trawy, Bokiem się piętrzy turnia śliska, Kosodrzewiny wężowiska Poobszywały głaźne ławy… Samotny, senny, zadumany, Skronie do zimnej tuli ściany, Jakby się lękał tchnienia burzy. Cisza… O liście wiatr nie trąca, … Przeczytaj wiersz
Chwile, w łagodnej utworzywszy drodze Plękność, z pod każdej powieki świecącą, Grają tyranów rolę, skoro srodze Jasność w posępną brzydotę roztrącą. Czas, wiecznie chyży, do lata się bierze I pcha ku zimie, tu ono zamiera: Mróz sok tamuje, giną liście świeże, Piękność śnieg przygniótł, wokół pustka szczera. I gdyby lato nie było, jak owy Wyskok, … Przeczytaj wiersz
Zanim się staniesz wyskokiem, niech dłonie Zimy nie zniszczą twego lata w tobie! Stwórz cudną flaszę, skarbiec znajdź, co wchłonie Skarb twej piękności, nim ta legnie w grobie. Lichwa nie lichwą, jeżeli w potrzebie Uszczęśnia człeka, co rad dług swój płaci; Drugiego siebie stwórzże dziś dla siebie, Nie, stwórz dziesięciu: będziesz się bogaciej Czuł dziesięćkrotnie, … Przeczytaj wiersz
Kiedy na wschodzie wspaniała ukaże Światłość płomienną swą głowę, ku górze, Ku świeżej zjawie, jak się wznoszą twarze, Aby hołd złożyć tej świętej purpurze! I gdy się wspięła na niebieskie szczyty, By silna młodość, w pełni lat, człowieka Wzrok śmiertelnego patrzy w nią, jak wryty, Złotą jej drogę śledzący zdaleka. Lecz gdy, jak starość, już … Przeczytaj wiersz
Sam tyś muzyką, smuciż cię muzyka? Radość z radością nie prowadźi wojny! Lubisz to tylko, co cierpko dotyka, I rad przyjmujesz trud i ciężar znojny? Jeżeli brzmiące tak cudownie dźwięki Rażą twe uszy zestrojami swemi, Wówczas cię od nich spotka zarzut miękki, Że, gardząc związkiem, żyjesz sam na ziemi. Patrz, te dwie struny — jakąż … Przeczytaj wiersz
Strach, by nie szczezły w ślozach wdowie lica, Każe ci marnieć w tym samotnym bycie? Ach! jeśli pójdziesz precz stąd bez dziedzica, Ziemia, by wdowa, będzie twoje życie Wciąż opłakiwać, wciąż się będzie krwawić, Że gdy małżonek każdej innej wdowie Mógł w oczach dzieci obraz swój zostawić, O twym obrazie tego już nie powie. To, … Przeczytaj wiersz