Unplugged

przez

Tomasz Pułka

Kiedy jest tylko „wobec”? Byłem

w przymierzalni. Miałam ciało
i siebie, zwiniętą jak wata.
Cukrowa? Nie patrzyłem w lustro.
Od końca: klientka sklepu, nowa

sukienka ciążowa. Nie w oczy,
nie w oczy – wszyscy patrzą
na brzuch. Jakby był tylko wobec
ciała i nie odpowiadał. Wszystkiemu,

co poza, więc wtedy pęk suchych
gałęzi. (Pozbierałaś też hubę?)
Wargi. (Pozbierałam też hubę.)
Framugi bez szyb. Zejście do

kopalni. Ładna twarz za oknem, bo
grają na człowieku (dziurki, całe
ciało piszczy). Dmucha się przy
lędźwiach. Dźwięk jest zawsze czysty,

dymi.

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiesze tego autora

Tomasz Pułka

Wiersze popularnych poetów

Wędrowałem

Wędrowałem przez ocean życia nie znającego śmierci i piękno tej podróży uwolniło mnie od stawiania pytań. Jak drzewo jest zawarte w nasieniu, tak wszelkie choroby są w tym stawianiu pytań.

Dąb

Drzewo męskie, On, myśliciel, wojownik, gotów być starym i odludkiem, drzewo Boga i szubienicy, kochany przez kruki, z liśćmi późnego lata, wyciętymi z zielonej skóry, nigdy dość zielony by ukryć swe sękate wypukłości, drzewo z pięściami, drzewo domagające się swoich scen, wybiera punkty widzenia krajobrazu,…

Śmierć Buddy

U wód Hiranjawati — nad brzegiem żałoby Poległ Budda, trawiony mgłą ślepej choroby. Był w pobliżu tłum uczniów i był ptak na drzewie I dziewczyna, o której nikt dotąd nic nie wie. Śmierć opodal, we zgubne zwinięta pierścienie, Czekała, jak pies wierny, na jego skinienie….