Tomasz Pułka urodził się w 1988 roku w Rudniku koło Myślenic ale większą część swojego życia spędził w Krakowie, gdzie ukończył IX LO i studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krakowie aktywnie działał również na lokalnej scenie poetyckiej i slamowej. Współpracował z różnymi grupami, takimi jak Cichy Nabiau, Perfokarta – zajmującej się tworzeniem oraz promocją poezji cybernetycznej oraz portalem Niedoczytania. Tomasz Pułka swój debiut literacki miał w wieku 18 lat. Za swoją odważną debiutancką twórczość został uhonorowany nagrodą im. Stanisławy Zawiszanki w roku 2006 oraz otrzymał stypendium miasta Krakowa.
Tomasz Pułka zmagał się z problemami osobistymi, w tym z używaniem narkotyków oraz problemami psychicznymi, które pchnęły go do nieudanej próby samobójczej. Zginął tragicznie w wypadku 9 lipca 2012 roku we Wrocławiu, tonąc w Odrze. Jego ciało odnaleziono naprzeciwko cmentarza, gdzie spoczywa Rafał Wojaczek. Pogrzeb odbył się w czwartek, 12 lipca 2012 roku o godzinie 14.00 w kościele parafialnym w Rudniku.
W trakcie swojego życia opublikował cztery tomiki poetyckie: „Rewers” (Nowa Ruda 2006), „Paralaksa w weekend” (Olsztyn 2007), „Mixtape” (Warszawa 2009) oraz „Zespół szkół” (Kraków 2010). Po jego śmierci ukazały się jeszcze jego pośmiertne dzieła: tomik „Cennik” (Poznań 2012), zbiór opowiadań „Vida local” (Kraków 2013) oraz Wybieganie z raju (Wrocław 2017). Wiersze Tomasza Pułki znalazły się w antologii „Poeci na nowy wiek”.
budzę się i mam przed oczami sufit, wiesz – takie odwrócenie grawitacyjnej jaźni. i wiem instynktownie, że to wszystko przez niego – igra sobie ze mną, celowo podkłada pod oczy, stopy, ręce najmniej spodziewane elementy, że człowiek sam nie wie gdzie zrobić przerzutnię. chodzę po mieszkaniu, kota szukam. co raz potknę się o pustą butelkę … Przeczytaj wiersz
I Noc jest szczelnie przysłonięta stosem okien okna nie mają ram, można je zwinąć jak zwija się obrazy obrazy tworzą scenę, rysują nasze cienie cienie są zalążkami postaci, wierzę że były pierwsze. pierwsze pocałunki odciskały się w każdej cząstce materii przez którą razem szliśmy, trzymając się koniuszkami palców. początki były delikatne, jak wiry przy brzegu, … Przeczytaj wiersz
Michałowi Smarzyńskiemu poznaliśmy się, gdy szukał zegarka. badał każdy kąt, dotykał ścian, słuchał mnie czekając na tykanie. serca chyba, bo jak później się zwierzył, zegarka nigdy nie miał. po prostu był nadwrażliwy, choć chował to skrzętnie w każdym słowie. gdy opowiadał, zamykał historię sobą, ubierał się w nią i chodził po pokoju, przeglądał się w … Przeczytaj wiersz
1. Kradzież kończy się i czeka. To pewnego rodzaju cisza w przedostatnim przypadku. 2. Rozsypać się na sobie, kiedy wszystko (czerstwe, czerwone) odnosi cię na miejsce. 3. Powód nie jest. Kiedy mówisz „c”, usta są bardziej. Trzeba szybko to zamknąć, więc wrócę nad ranem. Długie śniadanie z samą tylko wodą. Jestem bardzo mężczyzną, nic bez gramatyki, a … Przeczytaj wiersz
Obędę się bez karuzeli Zwłaszcza sny o dniu pod wodą i przebudzonych dzieciach, tak rzeczywistych jak wrażenie końca prozgnozy. Cienkie rejestry i pójście w stronę tej pierwszej, odpowiednio zerwanej sonaty. Z błędem, albo bez błędu, nieznacznie naznaczonym porządkiem. Czekaniem na powrót z dworca; ciemnego, odpowiednio głuchego dworca. I potem przechodzi się do sali obok. Stajemy … Przeczytaj wiersz
Jeżycjada upływa igłą włożoną do dzbanka Śmiałość to koleina patrzenia Chciałem napisać o wspomnieniu ale o nim zapomniałem W lutym zmarła Janina Zofia Klawe tłumaczka Chciałem tłumaczyć zwoje znalezione w trakcie W lutym znalazłem traktat pod wanną Czytałem traktat klęcząc na posadzce Śmiałość wykonywała podejrzane ruchy W lutym spotkałem pod wanną wodę mineralną Piłem łapczywie … Przeczytaj wiersz
takiemu jednemu, wymyślonemu. z dzieciństwa tylko ty potrafiłeś tak mówić, że mogłem cię słuchać przez kilka paczek papierosów, chociaż nie paliłem. gdy kładłeś łyżkę na stole rozstępowały się ściany i głos słyszałem metaliczny, z nutą ciemnych odmętów morza. i głos mówił do mnie: to kpiarz i błazen, nie wierz mu w nic, bo tylko w ten … Przeczytaj wiersz
ulica jest pusta. z pustego nawet ja umiem wypić. palce mamy skostniałe od zimna. na ustach parę, w kieszeniach strony wyrwane z bibliotecznych książek. nie tyle idziemy, co raczej miasto pełznie obok. ściany martwo suną przez twarze, ulica zwija się jak dywan. wszystko to po to, by poczuć jak się jest wygnanym. jak się odchodzi … Przeczytaj wiersz
ptaki szybują nad nieobecnością burzy ulice wymiecione przez drzazgi po drzwiach bo kiedy miasto jest szare można zobaczyć łamanie się światła, unieść obramowanie, połknąć klucz zobaczyć bezrękich listonoszy, niosących ten sam jeden jedyny list którego nie było wcześniej, zanim wschodzi słońce w jej oczach patrzę przez brudną szybę na to co umiem sobie wyobrazić dotykaniem powiek … Przeczytaj wiersz
Jawa jest jednym wielkim powodem do picia. Jerzy Pilch, „Pod Mocnym aniołem” kocham cię tylko wtedy, gdy patrzę na twoje zdjęcie. od tej tezy zaczyna się każdy mój dzień, najpierw się budzę, potem powtarzam to zdanie jak mantrę. wcieram je w skórę, wstrzykuję w krwioobieg. a potem wiatr rozwiewa wiersze napisane nocą i jest to … Przeczytaj wiersz
uczę cię od nowa i ciągle tego samego. zdania buduje się na stole. kładąc najpierw orzechy, potem jakiś kamyk, niedopałek, kilka gałązek zza domu. zdania się najpierw z czcią pakuje w pastelowy papier. trzeba zachować misterium, trzeba zapalić świece. a dopiero gdy się napijemy wódki będzie można uznać narrację za sen trzeźwego okna. tam, tam … Przeczytaj wiersz
1. Wyjście. To, kiedy idziesz od środka, od centrum dramatu, o którym nic nie wiesz, bo rozrywa się dokładnie na tafli oka. I nie przypadkiem napisałem „rozrywa”, bo rozegranie tej sceny w takim odniesieniu (a nie pamiętamy, nie wiemy nic przecież o dotychczasowych konotacjach, jakie wczoraj spisywałem na starym bilecie – a było w początku … Przeczytaj wiersz
kiedy się odnaleźliśmy było prawie ciemno. pamiętasz napewno. twój dom – mój oddech. żyliśmy jak asceci. zupa jarzynowa i lekki śnieg za oknem. mówiłeś: taki dobry przyjaciel się już nie trafi. wieczorami a także przecież dzień cały – siedzieliśmy pisząc. dużo. herbata nie stygła, myśli przeciwnie. do momentu kiedy wysuszył się dym w kominku. za … Przeczytaj wiersz
Trzeba zacząć kłamać i wrócić do źródełka. Hiperkataleksa, daktyl, na stole diereza (mały metronom). Ręka w kieszeni. Commons, peuple, ciągłe pierdolenie świata się ze słówkiem. Jak piękne były tamte jabłka o których mówiłeś, o które cię kocham, moja ryża rtęci – zamknięci jesteśmy w tym samym ogrodzie, ja połknąłem kluczyk i teraz uczysz się burzy, która … Przeczytaj wiersz
Mam przydługie paznokcie, podkrążone oczy. Rozbiłem cztery termometry – boli i piecze jak wszywana w skórę powieka Joanny. Zauważmy śmierć i resztę zależności. Czy jest śmierć wszystkim, czy wszystko jest śmiercią? Rtęcią Joanna przemywa powieki, powidoki dnia bez ciała, bez ojca. Wychodzi z pokoju i zdrapuje farbę. W skórę wciera szminkę, szminkę wciera w ścianę. … Przeczytaj wiersz
Z kim? Z czym? Z przełykiem bez śliny, z resztkami. Dziękuję ci że byłeś, bo wszystko co słyszysz, możesz odnieść do niej. Po deszczu dalej: muzyka, żadnych listów, nie damy mu na imię, czysta fizyka i Violetta Villas. Trzy po trzy na minutę, jedno okno otwarte. Proszę zamykać drzwi, w żadnym wypadku nie palić, nie rozmawiać o … Przeczytaj wiersz
Gdyby śmierć zamiast śniegu? Zdjęcia, hasło, dookoła. Tutaj ma cienie, tam kredki. Podkreślone oczy. Malowałam się w wodzie – owoce wiszą i widzą. Każdy ząb z osobna, całe to „śnienie”, te ryby na dnie wanny. Możecie to wyminąć? Zamienić na wzmianki o ciele? W tym morzu, jakim niewątpliwie jest układ (krew: tam i z powrotem, … Przeczytaj wiersz
Podróżne żurawie między kałużami Przez chwilę kuzynka później sprostowanie Grupa uczniów spędzała czas wolny Obchodząc w koło placyk przed katedrą To jeszcze nie widok wart uwagi policjanta Raczej woreczek w plecaku raczej puszka w kieszeni Rozmaitość uwagi wiąże ją jak zwierzę Posłuszne czekaniu na powrót zza drzwi Proszki od bólu nad groszowe powieści Obejrzała gwiazdy smukła Miranda
Kabel spięty z lejem przy pomocy spinki więcej nam tłumaczy niż stateczny szczegół, niż uwaga artykułu, gdy pijany sięga. Łup panoszy brzemię. Niezbędne są wyniki. Kiedy wychodziłem, on zapuszczał tkanie. Dla kogo te owoce? Dla niej? Śniadanie wewnątrz końca; przewidzenia kary. Kąt pod „bardziej” widzi niedopasowanie tła wobec konsekracji. Cham to odnotuje, ty lepiej bywaj; krajobraz … Przeczytaj wiersz
Podłogi umyte. Napompowane bloczki zawiadują dżokejami; światło unosi się superowością i kołuje przed tronem ku uciesze króla. Nie ma nas tam, bo przez kolejne trzy tygodnie będziemy wspominać budowę scenografii przy której zaistniała wcześniej (tak zgrzebnie) opowiedziana sytuacja. Istotność przedmiotu optyki wiedzenia na (pokuszenie) manowce „rozumiem” określa czar wywołany przez pierwszą sukienkę. Przynajmniej „ja” tak … Przeczytaj wiersz
Bo pewnego rodzaju ręka, na ramieniu przewodnika, w pełnym deszczów lipcu, gdy można pozwolić sobie na dwuzdaniowe pożegnanie: od teraz do tutaj. Bo już piąty dzień oglądam odjeżdżające samochody, a moje ręce i brak pracy świadczą o nadmiarze snu. Bo kiedy się budzę, zawsze jest jakieś morze. I może pachnie rybami i solą. Bo warto … Przeczytaj wiersz