Nie wiesz, nie przewidujesz, nie znasz sama siebie, duszo senna i mroczna, prostoduszna duszo. Trwasz w półśnie, w półistności, nie przeczuwasz dzwonów, które cię zbudzą nagle i poruszą. Śpisz jak embrion skulona, zaledwie oddechem rysujesz ciało, które cię zamyka: aż wszystko się odwróci i to zwinne zwierzę gładkoskóre i głupie znajdzie się we wnykach twoich, … Przeczytaj wiersz
Najpierw kobiety są nagie — takie je widzimy, gdy zakwitają z dziewczyn. To poczęcie pąka jeszcze tak zwięzłe, że jest raczej raną niż zaznaczeniem płatków; Utoczone z wody i ognia pękają jak kryształ od gwałtowności głosu… Jeszcze pierwsze blizny rozwijają się w tiule, w pobrzeże koronki — to nawet piękniej, ciało nie tak jawne, nie … Przeczytaj wiersz
Czy pomnisz, moja luba, cośmy to widzieli W ów letni ranek tak strojny w promienie? Na zakręcie drożyny trup się ścieli; A łożem jemu żwir i kamienie. Nogi wznosząc do góry, jak w rozpusty szale, Ziejące jadem to ścierwo gorące Otwierało cynicznie i niby niedbale Brzuch swój, skąd biły wyziewy trujące. Słońce ciskało żarem na … Przeczytaj wiersz
jestem zaczadzona pięknem mojego ciała. patrzyłam dzisiaj na siebie twoimi oczyma. odkryłam miękkie zagięcie ramion znużoną okrągłość piersi które chcą spać i powoli na przekór sobie staczają się w dół. moje nogi rozchylające się oddające bezmiernie aż po krańce których nie ma to co jest mną i poza mną pulsuje w każdym liściu w każdej … Przeczytaj wiersz
Gdybym ja nie był poetą, A pani nie była kobietą, To znaczy: gdybym ja umiał Bez obłąkania i szału Dań składać pięknemu ciału I takbym się wyżył, wyszumiał; Gdybym mógł kochać bez mitu, Bez natchnionego zachwytu, Bez legendarnych przydatków, Bez wahań, wzlotów, upadków, Bez mistycznego pomostu, Który prowadzi po prostu Do pani (pardon!) pośladków; Gdybym … Przeczytaj wiersz
Twe czułe usta — samo całowanie… i to już wszystko, a ja — jak ten żebrak. Kto ja? Jedyna? O nie nie, ich nie brak! Zdobywca? Nie — zdobywcy posiadanie. Czy to jest miłość, czy też podziwianie? Czy kaprys pióra, czy też praprzyczyna? A może to świętości chęć niewinna, Lub trochę udawania — z powołania… … Przeczytaj wiersz
Ciężarna kobieta leży nocą przy swoim mężczyźnie. W jej brzuchu poruszyło się dziecko. — Połóż rękę na moim brzuchu — mówi kobieta. To, co poruszyło się tak lekko, to malutka ręka lub noga naszego dziecka. Będzie moje i twoje, chociaż tylko ja będę musiała je urodzić. Mężczyzna przytula się do niej, oboje czują to samo. … Przeczytaj wiersz
który mnie boli ciemny sen Teresa wyświecam ze snu jasne ciało bo ciało gdy zawarte w dłoniach to zdaje się spokojniej oswajanie snu i tylko imię pulsujące w suchych sutkach i tylko dłonie coraz to świecą
Weszła dziewczyna zasnęła kobieta a Żydówka śni się Naga jak oddech bolesna jak wnętrze płuc wyłuskana z imienia wstydzi się Pochyla się nade mną i prosi drobnymi piersiami Stygmat kropla żywej krwi utkwiona w jasnym czole
Czyny kalekie zmienione w rzeczy rosną milczeniem pod niebem płaskiem, które zgaszone jest trupim blaskiem pod nim stygnącej sprawy człowieczej. Czyny, spomiędzy których nikt jasny, bo nieświadome za sobą wloką ruchy straszliwe martwej powłoki w strumieniu światła mijanej gwiazdy, z których najmniejszy ciągnie za sobą ziemię jak krzywdy dojrzałej owoc. A w uciszonym nagłym namysłem … Przeczytaj wiersz
Mam ciało, co więc z nim właściwie czynić, Takim wyłącznym i moim jedynie? Za cichą radość, że oddycham, żyję, Komu, powiedzcie, wdzięczność swą odkryję? Jam i ogrodnik, jam i kwiat szczepiony, W ciemnicy-m świata nie osamotniony. Na szkle wieczności już zostały cienie Mojego ciepła i mojego tchnienia. Już się na szkle tym utrwalają wzory Nie … Przeczytaj wiersz
Wiedzą ciała, do kogo należą, Gdy po ciemku obok siebie leżą! Warga – wardze, a dłoń dłoni sprzyja – Noc nad nimi niechętnie przemija. Świat się trwali, ale tak niepewnie!… Drzewa szumią, ale pozadrzewnie!… A nad borem, nad dalekim borem Bóg porusza wichrem i przestworem. I powiada wicher do przestworu: „Już nie wrócę tej nocy … Przeczytaj wiersz
jest świeża jakby dzisiejsza z gęstą krwią na wierzchu duża jak morska ryba obnosi ją po plecach posypuje solą zachwala gromkim głosem jest świeża jakby dzisiejsza te fioletowe żyłki o niczym właściwie nie świadczą podchodzi macają palcami kręcą głową gdy chowa ją na piersi wtedy naprawdę czuje jest świeża jeszcze ciepła … Przeczytaj wiersz
Te które podajemy do dymisji. Te które nam się podają za ręce. Te którymi mocno trzymamy się za głowę. Wszystkie które dają nam wolną rękę przy wyborze decyzji. Te które wymykają się z rąk. Ręce na których zawsze można polegać jak na poległych.
Nie oddaj im mojego ciała Zgódź się na wszystko – tylko nie oddaj im mojego ciała Spal je W środku nocy Przy zasłoniętych oknach Zawiń w liście aloesu w bandaże zdarte z brzozy w ostre skóry zwierząt Zasyp gałązkami ziarnami bursztynu igliwiem nocy Podpal Niech nigdy nie będzie podobne do ich ciał Lecz teraz niech … Przeczytaj wiersz
Nocą umówioną, nocą ociemniałą Przyszło do mnie ciszkiem to przychętne ciało. Przyszło potajemnie — w cudnej bezżałobie, — Było mu na imię tak samo jak tobie… Zajrzało po drodze w przyszłość i w zwierciadło, — Na pościeli zimnej obok się pokładło, — Dla mnie się pokładło, bym je mógł całować I znużyć — i zużyć … Przeczytaj wiersz
Nie umiem pisać wiersza By był taki jak to ciało ciało Nie umiem myśleć Ciało jest czarne Ciało śmierdzi Ja nie jestem malarzem Umiem tylko kopnąć w brzuch Na ulicy gonią psy Hycle Obdzierają mnie ze skóry 17 I 1966
Twoje ręce bezpieczna kryjówka dla mojej głowy schronisko przed ciemnością rozścielające ciepłą pościel podające dzban z gorącym mlekiem pożądania Twoje ręce pełne żaru przynoszące słońce żółtą dynię w nich dojrzewają winogrona moich piersi Twoje ręce ciepłe gniazdo dla zmarzniętych stóp lampa czuwająca w nocy złota miska czułości im powolne moje ciało Twoje ręce przeprowadzające przez … Przeczytaj wiersz
Jakieś słowa, które mnie dobiegły od sąsiedniego stolika, sprawiły, że spojrzałem ku drzwiom kawiarni. I ujrzałem ciało tak piękne, jakby je utworzył u szczytu mistrzostwa Eros z radością modelując harmonijne członki, podnosząc wzrost, ze wzruszeniem kształtując twarz i zostawiając od dotknięcia swych palców czar szczególny na czole, na oczach, na wargach.
Jak niewiele ma znaków to ubogie ciało, Gdy chce o sobie samym dać znać, co się stało… Stało się, bo się stało! Już się nie odstanie! Patrzę ciągle i patrzę, jak gdyby w otchłanie, I ciągle nasłuchuję, czy kto puka w ciszę?… Nie dlatego, ze widzę, nie przeto, że słyszę. I usta moje bledną, a … Przeczytaj wiersz
W księżycowy wniknąć chłód, Wejść w to srebro na wskroś złote, W niezawiły śmierci cud I w zawiłą beztęsknotę! Był tam niegdyś czar i śmiech, Tłumy bogów w snów obłędzie — Było dwóch i było trzech — Lecz żadnego już nie będzie! Został po nich — rozpęd wzwyż, I ta oddal bez przyczyny, I ten … Przeczytaj wiersz