Musisz wiedzieć że odbitym jestem światem
I kiedy zgaśniesz – zgasnę tuż po tobie
Gdyby tylko stale zbliżać się
To mielibyśmy jeden współny cień
Czemu wszystko kończy się
Jeśli to koszmarny sen
Chyba wolę żeby mnie
W nim nie było
Pomóż mi – powiedz jedno słowo
Przecież wiesz co usłyszeć chcę
Tylko raz choćbyś musiał skłamać
Powiedz je
Jesteś wodą chlebem ziemią i powietrzem
Nie moja wina że w to uwierzyłam
Oprócz ciebie nie wymyślę nic
A musi istnieć powód żeby żyć
Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świt. Ziemię twardą ci przemienię w mleczów miękkich płynny lot, wyprowadzę z rzeczy cienie, które prężą się…
Twoja nieszczęśliwa i głupia młodość. Twoje przybycie z prowincji do miasta. Zapotniałe szyby tramwajów, ruchliwa nędza w tłumie. Przerażenie kiedy wszedłeś do lokalu, który dla ciebie za drogi. Ale wszystko za drogie. Za wysokie. Ci tutaj muszą spostrzec twoje nieobycie I niemodne ubranie i niezgrabność….