ciężkie są widoki gór. trudno
ponieść je wzrokiem lecz łatwo
zapadają w grząską, ruchomą
pamięć. osiadają na samym jej dnie.
na pierwszym planie nawarstwiają
się muły miasta. osadza się lepki
nalot dymu i spalin na ostrych szpikulcach
ich szczytów. na światłoczułe wody
siatkówek wpływają stałe obrazy:
blokowiska i dworce. ociężale dryfują
jak martwe statki. wystarczy jednak
by zamknąć oczy, a już sięgają
podwodnej rafy, nabierając czarnego morza.
nocami ulegają koronom korali.
Jestem jak ty zapewne: nisko, a jeszcze niżej źdźbło i kret. Niebo różową idzie kreską i na papierze zgina brew; krzesło pode mną, dachu jęzor spływa ceglasty, dłonie czyni podobne nocy. Są godziny, że martwe palce cicho leżą jak gdyby śpiąc, uwierzyć trzeba, że obraz…
Przez całą noc olbrzym kiwał się przy bankomacie. Nie mogłam spać i kibicowałam mu z okna. W programie przyrodniczym o mątwach cytowano amerykańską poezję: „Morze północne nigdy nie zasypia”. Założyłam buty i poszłam na plażę. Sprzedawca bursztynów piekł kiełbaskę nad małym ogniskiem przy wydmach. Nasze…