Agnieszka Wolny-Hamkało to ceniona poetka, prozaiczka, dramatopisarka i redaktorka. Jej twórczość obejmuje liczne powieści, wiersze, książki dla dzieci i antologie opowiadań. Niektóre z jej znanych dzieł to „Zaćmienie” (2013), „41 utonięć” (2015), „Moja córka komunistka” (2018) oraz „Lato Adeli” (2019). Jest również autorką tomu szkiców „Inicjał z offu” (2013) i poematu „Nikt nas nie upomni” (2016). W swoim dorobku ma dziesięć tomów poezji, w tym „Mocno poszukiwana” (1999) i „Borderline” (2013).
W 2020 roku wydano wybór jej wierszy zatytułowany „Zerwane rozmowy. 105 wierszy na różne okazje” z posłowiem Jakuba Skurtysa. Agnieszka Wolny-Hamkało jest również autorką kilku sztuk teatralnych, wystawianych w renomowanych teatrach, takich jak Teatr Polski we Wrocławiu. Pisała felietony dla „Przeglądu” i „Rymsa”.
Zdobyła wiele nagród literackich, w tym Nagrodę IBBY za „Lato Adeli” i wyróżnienie IBBY za „Nikt nas nie upomni”. Mieszka we Wrocławiu i pełni funkcję kuratorki literackiej na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania. Jej wszechstronna twórczość zdobywa uznanie zarówno wśród czytelników, jak i krytyków. Agnieszka Wolny-Hamkało jest aktywną uczestniczką życia literackiego i artystycznego.
Agnieszka Wolny-Hamkało – tomiki poetyckie
Mocno poszukiwana, Atut, Wrocław 1999.
Lonty, Lew – Leopold Wróblewski na zlecenie Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Wrocław 2001.
Gospel, Biuro Literackie, Wrocław 2004.
Ani mi się śni, Biuro Literackie, Wrocław 2005.
Spamy miłosne, Wydawnictwo a5, Kraków 2007.
nikon i leica, WBPiCAK, Poznań 2010.
borderline, EMG, Kraków 2013.
Występy gościnne, Igloo, 2014
Panama smile, WBPiCAK, Poznań 2017
Zerwane rozmowy, Warstwy, 2019 – antologia poezji. Wybór i redakcja Jakub Skurtys
Raster Lichtensteina,, Warstwy 2021.
To było? Badam palcami obtarcia, zapałka w kieszeni, podrażnione płuca, ślady wron pod oknem za kratą. Tu, wewnątrz, można by coś zrobić. Z wiekiem przewiduję kilka ruchów wstecz i uznaję to za bezcelowe. Kiedyś realizm kojarzył mi się z obrazami. Zapachy zostają we wnętrzach poduszek. Tak już jest, że nam łatwiej wieczorem. Rano wietrzenie, twoje … Czytaj dalej
Noce wyczerpują nas zupełnie dni spędzamy na niczym Lato mija szybko wracasz przemoczona Ręce mają wodę w stawach Chciałbym wierzyć że tylko bawiłaś się z kotem Kolację podano w czarnych wazach Co robiłaś w nocy to już nie jest śmieszne Tam gdzie wierzby rosną na tłuczonych cegłach zostawiłaś ślady jak ktoś obcy mydło
I kiedy wreszcie nocą siadamy pod akacjami, mój język jest najciemniejszy, mimo że mówię o kolibrach, a obok nas, w blokach, smażą ziemniaki, słychać sobotni śmiech, jest niebiesko od telewizorów: kamera kocha Bartka, kamera kocha Olę. Rano czytałam wiersze i jeden właśnie mi się przydał, ziemio coś tam coś tam, dzbanku pełen błota i że … Czytaj dalej
Jesteś hubem, powiedział, węzłem, przez który przepływa masa danych, i dodał: moich danych. Co robiła potem? Kariera modelki, rak piersi, aresztowanie. Biała suknia była plagiatem. W końcu stuknęła jej trzydziestka. Co na to Balzak, o którym mówi się często z uśmiechem, jak o niegrzecznym Józiu? Balzak na to: bycze jądra w restauracjach trochę mnie onieśmielają. … Czytaj dalej
Może miłość, która wyciekła do sieci, jest w filmach porno, może ją dubbingują dwie śliczne Czeszki, lesbijki z różową skórą, może ją filmują w wynajętych pokojach z rozproszonym światłem przez różową kalkę, może jest gdzie indziej, robi karierę za oceanem i jeszcze tu wróci z podkulonym ogonem zupełnie spłukana, z dziurawą skarpetką, ale będzie się … Czytaj dalej
Wkurzyłaś mnie, Joanno. Tak długo wybierałam perfumy, w ogóle całe to seminarium wymyśliłam wyłącznie po to, żeby się z tobą nie spotkać. Przyszliście oboje i po prostu musiałaś poprawiać mu kołnierzyk, jojczyć na temat złej pogody i skręconych włosów – żenada. Podczas kiedy ja zesztywniałam na odlew, guma 3D szczypała mnie w język i wyobrażałam … Czytaj dalej
Zimowe słońce jest stare i przez to bardziej kosmiczne (metafory solarne są dla małych dziewczynek). W melancholijnej scenerii zimowej Lizbony poznajemy dobroduszną Pilar, jakby przyszła prosto z bliskowschodnich baśni (w Lizbonie? Aż mnie wylogowało na chwilę): być zjeżoną pięknością jak Denise z Belasco, albo chociaż tą kurwą Renatą. On jest identyczny z samym sobą, płaski … Czytaj dalej
Ale czy istnieje świat poza Ameryką? Coś poza jego zdaniem na temat sztuk, które dobrze się kończą, dziewcząt o podwójnych nazwiskach, rozmów z kasjerkami? Wszystko było inne, nawet kwiaty, kiedy szliśmy przez miasto z notesami w kratkę w kieszeniach. Zwolniono dyrektora, mimo że publiczność się śmiała. Publiczność się śmiała, bo chciała się śmiać! Musieliśmy upić … Czytaj dalej
Ile można siedzieć, badać związek krzywicy z niedoborem światła, patrzeć na uliczne egzekucje gołębi, których szczęście nigdy nie opuszcza tak zupełnie. Nikt nie mówił, że miłość to ołów, a ty przyszedłeś tylko po to, żeby „coś przeżyć” albo bo zapomniałeś, że człowiek może być młody i mówisz do mnie: nigdy nie bądź „wytrwała”, a ja … Czytaj dalej
Żeby ci opowiedzieć o pani, która zrozumiała, że jej typ urody to jesień, nie lato, i musiała wymienić całą garderobę. O taksówkarzu, który wrzeszczał „lewy pas to nie kółko różańcowe”! O Ani, która po pijaku przechodzi na francuski, żeby zapytać, czy poszedłbyś ze mną na spacer, choćby po to, żeby wziąć udział w sondażach? Lubię, … Czytaj dalej