storyboard

przez

Agnieszka Wolny-Hamkało

I jest jak w komiksie: „wtem…”,
a potem ona znika, a on
próbuje nałapać powietrza.
W chmurkach oboje mają
mnóstwo krzyżyków. Płyną
w stronę zmierzchu
na winylowych deskorolkach.
Z tym że jej tu od dawna nie ma,
a jemu się śni.

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Agnieszka Wolny-Hamkało

Wiersze popularnych poetów

Modlitwa

Pod dziewięćdziesiątkę, i jeszcze z nadzieją, Że powiem, wypowiem, wyksztuszę. Jeżeli nie przed ludźmi, to przed Tobą, Który mnie karmiłeś miodem i piołunem. Wstydzę się, bo muszę wierzyć,…

ona

wiatr nam urywa ogniki, uschłe papierosy: nasze czarne czułki palczaste. sztywne przedszkolanki ciaśniej wiążą szaliki ǳiewczynkom (plując tiktakami, detonują miętę). nasze pueblo wygląda jak tarta: w metrze kebabu od metra,…

Zdziechowski

Zakwitły irysy. Jeszcze raz. Kiedy zakwitną znowu, skończy się mój wiek. Rano ocean zakryła przezroczysta mgła. W otwartych drzwiach do ogrodu zajmuję się niepamiętaniem. A nie umiem zapomnieć jego, filozofa…