Ciało kobiety to istny poemat, Który, przyparty na duchu, Sam Stwórca raczył kiedyś wypisać W przyrody wielkim sztambuchu. Zaiste można tę chwilę zwać Natchnioną i szczęśliwą, Gdy Pan Bóg twórczo opanował Niepodatne i krnąbrne tworzywo. Zaprawdę, pieśnią nad pieśniami Jest kształt kobiety słodki, A smukłe, białe członki jej To przecudowne zwrotki. Odkryta … Przeczytaj wiersz
Nim się nocną ciemnością oplotę, Nim świadomość we śnie się zanurzy, Mówię – włosy twoje są złote Mają zapach konwalii i róży. Twój włos każdy, jak przędza jedwabna, Serce męskie i myśli omota, Z twoim włosem o, jakżeś powabna, Jakże miękka, pachnąca i złota. Wspaniałości twej całej istoty W tych tu włosach do śmierci zaklęte. … Przeczytaj wiersz
Gdy widzę, jak przechodzisz, moja obojętna, I poddajesz harmonii smyczkowego pienia Krok, ruch, gest, drgnienie serca, a nawet rytm tętna, Wodząc nudę w głębinie swojego spojrzenia; Gdy widzę upiększone chorobliwym wdziękiem Czoło twoje, na którym się wieczór rozjarzył Od gazowych kinkietów w subtelną jutrzenkę, I oczy jak z portretu patrzące z twej twarzy, … Przeczytaj wiersz
Oprawcie brylant w woń kobiety, a otrzymacie ten dzień. Ten dzień zagłusza brylant, który nosisz na palcu. Twój brylant jest kroplą tego dnia, gdy go do warg przykładasz. Ten dzień byłby brylantem, lecz dopiero po stracie swych woni. Kropla tego dnia = pług na brylantowym palcu. A brylant patrzy na ten dzień jak na starszego … Przeczytaj wiersz
jestem zaczadzona pięknem mojego ciała. patrzyłam dzisiaj na siebie twoimi oczyma. odkryłam miękkie zagięcie ramion znużoną okrągłość piersi które chcą spać i powoli na przekór sobie staczają się w dół. moje nogi rozchylające się oddające bezmiernie aż po krańce których nie ma to co jest mną i poza mną pulsuje w każdym liściu w każdej … Przeczytaj wiersz
Dziewczyna subtelna. z naręczem kwiatów, słodkogłosa od liry dźwięczniej sza i od mleka bielsza, od wody bardziej miękka, od konia bardziej harda, piękniejsza od róży i od peplos delikatniejsza i droższa od złota…
Gdybym ja nie był poetą, A pani nie była kobietą, To znaczy: gdybym ja umiał Bez obłąkania i szału Dań składać pięknemu ciału I takbym się wyżył, wyszumiał; Gdybym mógł kochać bez mitu, Bez natchnionego zachwytu, Bez legendarnych przydatków, Bez wahań, wzlotów, upadków, Bez mistycznego pomostu, Który prowadzi po prostu Do pani (pardon!) pośladków; Gdybym … Przeczytaj wiersz
Długie czarne warkocze, więzione w twej dłoni, W złocie jaskrów zerwanych u leśnej krynicy — Roje białych motyli, sznur kwietnych jabłoni, Pierwszy urok upojny dziewiczej świetlicy. Do twych kolan się dusza rozmodlona kłoni, Śpiewając ci pokorny hymn oblubienicy, Ów z łez-pereł spleciony i kwiatowych woni Nieśmiertelny różaniec miłosnej tęsknicy. Długie czarne warkocze, a na nich … Przeczytaj wiersz
Zarumieni się czoło, łzą sperli źrenica, Wstydliwość drżącą ręką twoje oczy zmruży, Kiedy spojrzę z lubością nie tajoną dłużej Rozmiłowanym okiem w jasne twoje lica. Ach, nie wiem, kiedy więcej mnie wzrok twój zachwyca, Czy gdy świeży jak ranek, czy kiedy się znuży, W rzęs koronkę się tuląc, jako listki róży, Co śpi w … Przeczytaj wiersz
Kiedy tylko otworzę oczy, to Cię widzę. Włochy, Grecja i Egipt — to wszystko daremne. Całemu światu dzisiaj przyznać się nie wstydzę — Piękniejsze są Twe oczy, usta, włosy ciemne. Czasami, upojony błękitem przeźroczy, Błądząc okiem po morzu słodkim i po niebie, Zapominam o wszystkim i zamykam oczy, A kiedy zamknę oczy — znowu … Przeczytaj wiersz
Nie wystarcza dziś uroda, ażeby robić podboje. Jeśli chcesz być miłowaną — uczyń wdzięcznem liczko twoje. Dowcip, dobry żart, wesołość — oto kobiety ozdoba. zalotność i zręczna mowa też się mężczyznom podoba. Na koniec niech twej piękności Sztuka wdzięków swoich doda Bez chęci by się podobać gaśnie dziś każda uroda…
Uczcie się, o mileńkie, upiększać twarzyczki i jakimi środkami chronić ich gładkości. Kunszt podarki Cerery dał dla ziemi dziczki i bezpłodnej; i oset ostry nie zagości. Kunszt z owoców usuwa cierpko-gorzkie soki, owocem ze szczepienia radują się drzewa. Kunszt jest piękny. Więc złotem zdobią dach wysoki, a czarna ziemia wdzięczny na się marmur wdziewa. Wełnę … Przeczytaj wiersz
Patrzę na ciebie, jak w żywy cud, Jak na różany słońca wschód, I serce moje pyta, Czyś ty zrodzona z morskich pian, Z szumiących słonych wód Jak Afrodyta?! Rodził się szumny pszeniczny łan I srebrna fala żyta; Z zielonych miedz i kłośnych zbóż, jak gdyby z toni spienionych mórz Uroda twa wykwita. I stoisz siostra … Przeczytaj wiersz
Kiedy wieczór gaśnie I ustaje dzienny znój – Panna Anna właśnie Najwabniejszy wdziewa strój. Palce nurza smukłe W czarnoksiężkiej skrzyni mrok, I wyciąga kukłe, Co ma w nic utkwiony wzrok. To – jej kochan z drewna, Zły bezmyślny, martwy głuch! Moc zaklęcia śpiewna Wprawia go w istnienia ruch. On nic nie rozumie, Lecz za niego … Przeczytaj wiersz
Heleno, wobec twej urody Stoję jak dawni Niceanie, Widzący sponad wonnej wody Ojczyste brzegi i ogrody Po wielu dniach na oceanie. I mnie przez morskich pian kaskady Wiodły twe hiacyntowe włosy, Klasyczne rysy, głos najady — Bym w tobie Grecji wzniosłe losy I rzymskiej chwały poznał ślady. Tam! okna jarzą się kontury — Stoisz z … Przeczytaj wiersz
Miasto gęste od krytych pasaży, wąskich placyków, arkad, schodzące tarasami ku morskiej zatoce. I ja, zapatrzony w młode piękno, cielesne i nietrwałe, jego ruch taneczny wśród starych kamieni. Kolory sukien według letniej mody, stuk pantofelka na dallach sprzed stuleci, cieszą mnie swoim obrzędem powrotu. Dawno zostawiłem za sobą zwiedzania katedr i wież warownych. Jestem jak … Przeczytaj wiersz
Miała suknię fioletową Z tureckiego jedwabiu I tunika lamowana złotem Składała się z dwóch części Spinanych na ramieniu Oczy jej tańczyły jak aniołowie Śmiała się śmiała I miała twarz w kolorach Francji Błękitne oczy białe zęby i wargi bardzo czerwone Ach miała twarz w kolorach Francji Miała okrągły dekolt Uczesanie Recamier I obnażone piękne ramiona … Przeczytaj wiersz
Miła ma jak czerwona róża, Kwitnąca w czerwcu róża – cud! Miła ma jak melodia tkliwa Słodko z najczystszych grana nut. I żeś tak piękna jest, Dziewczyno, Więc nie zna miary miłość ma; Póty cię kochać będę, Miła, Aż wyschną wody mórz do dna. Aż wyschną wody mórz, Najdroższa, I aż się w słońcu stopi … Przeczytaj wiersz