Już też i ja orzę, I my ludzie i wy ptaszki, Wszystko dzieci Boże. Człowiek w polu gospodarno Pracować się sili, Ptaszek bierze swoje ziarno Z zimowych badyli. Tyś skowronku, mój towarzysz, Choć w nierównej doli, O kochaniu tylko marzysz Twemu sercu gwoli. Tyś szczęśliwy i wesoły; Gdy jutrznia poranna, Lecisz w górę, by z … Przeczytaj wiersz
On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt; On im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym; Śpiewał, że czas by runął mur… Oni śpiewali wraz z nim: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary … Przeczytaj wiersz
Konik polny, co swój cały Wpośród lata czas prześpiewał, Tak był na zimę zgłodniały, Że tylko wiatr nim powiewał. Żeby też odrobina jaka Z muchy lub robaka — Nic zgoła! A więc idzie, płacze, woła, U skrzętnej mrówki kołace: „Pożycz, jej! pożycz — powiada — „Kilka ziarnek dla sąsiada! „Jakem konik, tak zapłacę, „By tylko … Przeczytaj wiersz
Idź ty, nędzarzu nad żywe Paktole, Gdzie Absynt w strugi wytryska płomienne! Ich moc letejska wszystkie twe niedole Pchnie w swych opałów przepaści bezdenne. Ty, coś ogromem trudu równy pszczole, Którego ramię od młota niezmienne, Któremu gorzki spływa pot po czole, Idź i pij absynt! W jego czarów kole Zapomnisz życie swe nędzą brzemienne I … Przeczytaj wiersz
Wiem, Panie, jedną miłość dałeś, a tak różną, Że ją godzę w mym sercu i łączę na próżno. W jednej oczy, jak gwiazdy w przesterzeniach zatapiam, W oczach drugiej swe serce i kruszęi stapiam. I jak w kocioł pęknięty w nie bijąc na przemian, Z akordów niebo tworzę i żądzy ocean, Błękity jedną serca nachylam … Przeczytaj wiersz
Aniele! pójdę za tobą, Matkę i ojca zostawię, I brata, z którym się bawię, Nic a nic nie wezmę z sobą. Zostawię ogródek, drzewa I naszą cichą izdebkę, Moją plecioną kolebkę, Przy której matka mi śpiewa, Siostrę w pieluszkach malutką, Co jeszcze mówić nie może, Kij z dziadkiem z kościaną bródką, Na którym jeżdżę po … Przeczytaj wiersz
Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzecz główną, Powiem ci: śmierć i miłość – obydwie zarówno. Jednej oczu się czarnych, drugiej – modrych boję. Te dwie są me miłości i dwie śmierci moje. Przez niebo rozgwieżdżone, wpośród nocy czarnej, To one pędzą wicher międzyplanetarny, Ten wicher, co dął w ziemię, a ludzkość wydała, Na … Przeczytaj wiersz
Oto mej duszy świątynia – z czarnych, jak miłość, marmurów, gdziem lud spiżowych posągów zaklął nad głębią rozpaczy. Niech wicher morski gra, niech strąca lwów – Poskramiaczy w płynny wulkanów żar – w ogniowy pałac Ahurów. u napowietrzny most z bolesnych krwawych stygmatów między górami na morzu, jakoby nici pajęcze – i tu Cię będę … Przeczytaj wiersz
I. Któżby o Boże! wytrwał na tej ziemi, Któżby potrafił swym losom wydalać, Gdyby się z troski, łzy i rany swemi, Nie mógł do Ciebie odwołać? Dajesz przyjaciół w dniach szczęścia i chwały, Lecz z przyjściem nieszczęść znikają niewrotnie, I ten, któremu same łzy zostały, Musi je wylać samotnie. Ty jeden wszystko Twoją goisz dłonią, … Przeczytaj wiersz
Nie zawsze strzały Kupido zawodzi, Czasem tuk złoży i bez broni chodzi I gospodarskiej pilnując pogody, Gracuje z trawy pafijskie ogrody. W ogrodzie jego zioła są nadzieje, Chwast – obietnice, które wiatr rozwieje, Męczeństwa, posty są suche gałęzi, Labirynt – pęta, w których swoje więzi, Niewola – kwiatkiem, owocem jest szkoda, Fontaną – oczy i … Przeczytaj wiersz
Piękna niech będzie twej miłości zdrada, Jeśli mnie zdradzisz. Niechaj twój kochanek Nie będzie w masce, gdy pod dom się skrada, Niech bluszczów nie rwie w podróży na ganek. Tak czyni złodziej lub w komedii lichej Kochanek w spełzłym płaszczu Almawiwa, Tak u Boccaccia wędrowały mnichy, Lecz miłość płaszczem twarzy nie zakrywa. Niech przyjdzie do … Przeczytaj wiersz
Kiedym był mały, przed laty, Kochałem wiśniowe kwiaty, Kwiaty kochałem wiśniowe, Śniegiem lecące na głowę. Kiedy przejrzały me oczy, Gwiazdy kochałem w przeźroczy I była dusza ma rada Tej gwieździe, co z nieba spada. A kiedym ujrzał cierpienie, Gwiazd złotych nie miałem w cenie, Chłopięcą miałem zabawę, Na łzy się wciąż patrząc krwawe. O śmieszna … Przeczytaj wiersz
Słowa nasze, nawet co ważniejsze słowo ściera się w użyciu, jak ubiór, co sparciał. Chcę, by zajaśniało na nowo najdostojniejsze ze słów – partia. Jednostka! Co komu po niej?! Jednostki głosik cieńszy od pisku. Do kogo dojdzie? – ledwie do żony! I to, jeżeli pochyli się blisko. Partia – to głosów jeden poryw – zbity … Przeczytaj wiersz
ani dnia bez kreski? ani mru mru. na palcach, przez przedpokój do sedna. i w sedno, z dna wyjmując karteczkę. chowając ręce w kieszenie, prosząc o język który zbawi i bawiąc się nauczy.
Samotność, ogromna perła samotności, w niej się ukryłam. Przestrzeń, która się rozprzestrzenia, w niej ogromnieję. Cisza, źródło głosów. Nieruchomość, matka ruchu. Jestem sama. Jestem sama, a więc jestem niczym. Co za szczęście. Jestem niczym, a więc mogę być wszystkim. Egzystencja bez esencji, esencja bez egzystencji, wolność. Jestem czysta jak to, czego nie ma, bezpieczna jak … Przeczytaj wiersz
I Zakaz, albo przyzwolenie na zamknięte oczy, teraz, kiedy patrzysz. Pokój ciemny i pełny, gdzie znów jestem bezdomny. Tyle tu ciała, choć ślina wciąż gorzka: włos na języku, Adam w łóżku obok. Coś, co jest odbiciem odbicia, tłem przejścia przez brzuch. Słodkim początkiem, cieniem na powiece. II Jak ten dym ciągnący za sobą światło, bezdenne … Przeczytaj wiersz
Skarb, o którym rozmawia się w karczmie „Laszte”, leżącej po prawej stronie rzeki, tak naprawdę jest tylko błyskiem w oku wychudzonego Krajienki. Wszyscy siedzą przy stole, bo stół poryty bliznami które przypominają twarze ojców. Wszyscy słuchają Lederga, a Lederg tłumaczy, że bez światła, świat mógłby co najwyżej pić z nami tę kwaśnawą wódkę. Chudy jak palce … Przeczytaj wiersz
Niekoniecznie nikt nie zaczynał wiersza od tych właśnie słów a potem grał siebie samego we własnym teatrze sadzając na widowni pożyczone Ja Ktoś może mnie całował słowami skradzionymi z przegryzionych ust nie wiem co prawda kto winowajca jakie imię pokuty ale to piękne bo nic nie rozumiem Proszę nie wchodzić nie zaczynać nie rośnie tu … Przeczytaj wiersz
Czy jesteś, kiedy kończysz? Kiedy rozmawiamy (mój bardzo pusty pokój twój ręcznik wokół piersi coraz więcej „się” w „sobie” coraz pusto w środku który jest pytaniem z którego)? W tym momencie, odkrojonym od ciała (jednak ciała nie ma choć bardzo ważne jest ciało – wszystko wychodzi z którego) będzie? (czego nie napiszę)
Samotność się uprości, Myśli biegać przestaną jak myszy: Leżę na tobie, jak Bóg na świecie, pełen bezmiernej bezsilnej miłości I słucham, jak ziemia dyszy. Nożykiem płaskim mózgi wyłupi, Wysuszy ostrym promieniem: Leżę, bezduszna czysta skorupa, Nalana ciepłym znużeniem.
Co za poczet, przepadszy grób Ereba ciemny, Wije w twej duszy gniazdo, człowiecze nikczemny? Pod jak srogiemi, przebóg! spętane tyrany, Brząka niewolniczemi serce twe kajdany! Już okrutnego jarzma znieść nie mogąc dalej, Płacze rzewnie i na swą niedolę się żali; Jęczy, tęskni, ostatnich sił prawie dobywa, Aza gwałtem okrutne potarga ogniwa? Już w swych pętach … Przeczytaj wiersz