Pod białym usiadłszy drzewem, Słyszysz z dala wiatrów wycie, Widzisz jak nieme obłoki Ubrały się w chmur okrycie. I wszystko w okół zamarło: Las, łąka jak wzrok doścignie; W koło zima, w tobie zima, Nawet serce twoje stygnie. I nagle spada na ciebie Z góry płat za płatkiem biały; Z żalem myślisz, że się szronem … Przeczytaj wiersz
Dniem czy nocą idziemy wytrwali, w bitwach ogień hartuje nam pierś, myśmy dawno już drogę wybrali, jeśli nawet powiedzie – przez śmierć. Więc naprzód, niech broń rozdziera, niech kula szyje jak nić, trzeba nam teraz umierać, by Polska umiała znów żyć. Bo czy las nam zahuczy jak morze, czy w bruk miasta uderza nasz krok, … Przeczytaj wiersz
Rozumie mój, prózno się masz frasować: Co zginęło, trudno tego wetować; Póki czas był, póki szczęście służyło, Czegoś żądał, o wszystko łacno było. Teraz widzisz, że nam niebo nie sprzyja: W czym się kochasz, to cię daleko mija. Cóż temu rzec? I szkoda głowy psować; Lepiej się nam na lepsze czasy chować. A nie mniemaj, … Przeczytaj wiersz
O matko Polko! gdy u syna twego W źrenicach błyszczy genijuszu świetność, Jeśli mu patrzy z czoła dziecinnego Dawnych Polaków duma i szlachetność; Jeśli rzuciwszy rówienników grono Do starca bieży, co mu dumy pieje, Jeżeli słucha z głową pochyloną, Kiedy mu przodków powiadają dzieje: O matko Polko! źle się twój syn bawi! Klęknij przed Matki … Przeczytaj wiersz
Solvitur acris hiems grata vice veris et Favoni… Wiosna ożywczym tchem wygnała precz srogi mróz i zimno. Na wodę wyschłe ciągną znów galary. Wieśniak z dobytkiem swym opuszcza już chatę swoją dymną, a na wygonach szron nie błyska szary. Venus już idzie w pląs w miesięczną noc — nigdy się nie spóźnia rej wodzi tańcom … Przeczytaj wiersz
Wiosna. Spędziła wiosna lodowe skorupy; Tuż kmiotek z pługiem rusza się z chałupy. Już się owieczka młodą trawką cieszy, Już się dąb rozwić młodociany śpieszy; Stworzenie wszytko śmieje się i lotne Ptastwo piosneczki wykrzyka zalotne. Nie bądźmy, Jago, i my od nich różni; Niech nam wesoły czas głowę wypróżni Z poważnych myśli i ustąpi sprośny … Przeczytaj wiersz
Ateński szewc mówił do rzeźbiarza – Rozprawiającego jakby Plato – „Myślenie nic przez się nie utwarza, Zabija czas!…” Rzeźbiarz jemu na to: „O wieczności ja dlatego mówię, Że pod dłutem zwieczniają się chwile; Posąg zwykle trwa lat dwakroć tyle, Ile godzin trwa twoje obuwie!…”
Z domu wygnali, żem leń, urwipołeć. Słodki mój grzech był, słodką i pokuta… Gołe mam łokcie, ale też wesołe-ć Życie, choć palce wyłażą mi z buta. Ubiór ten dał mi strach na wróble w polu, Który przyswoił ptasią głupią młodzież… Przysiągł, że wróble nie jedzą kąkolu, Więc niepotrzebna mu ta pyszna odzież. Owocnych sadów rząd … Przeczytaj wiersz
Liście skłębione słońcem wokno zielenią się pchają, liście wytrysłe smugami drzew wiosennego raju. Słońce się tarza po murach krwawiące plamą cegieł; park – zieleniasta góra w niebo alei szeregiem wystrzelił.
Nie jesteśmy, by spożywać urok świata, ale po to, by go tworzyć i przetaczać przez czasy jak skałę złotą. Choćby i po razy tysiąc osaczyły nas trudności, my idziemy blaskiem bijąc w urodę maszyn i roślin. W poczekalni kin srebrzystych, gdy zadymka śnieżna bredzi, nieraz siadamy strudzeni, strudzonych ludzi sąsiedzi. Dnie i noce z nami … Przeczytaj wiersz
Szukajcie prawdy jasnego płomienia, Szukajcie nowych, nieodkrytych dróg! Za każdym krokiem w tajniki stworzenia Coraz się dusza ludzka rozprzestrzenia I większym staje się Bóg! Choć otrząśniecie kwiaty barwnych mitów, Choć rozproszycie legendowy mrok, Choć mgłę urojeń zedrzecie z błękitów — Ludziom niebiańskich nie zbraknie zachwytów, Lecz dalej sięgnie ich wzrok. Każda epoka ma swe własne … Przeczytaj wiersz
Dziś po dyktandzie w szkole Wrócił Jerzyk do domu markotny. Ziewał, ziewał — i zdrzemnął się przy stole, Bo i dzień był jakiś senny i słotny. I przyszły do Jerzyka trzy słówka: «Brzózka» «Jabłko» i «Główka», I powiedziały: — Jestem Brzózka, nie «bżuska». — Jestem Jabłko, nie «japko». — Jestem Główka, nie «głufka». Jak można … Przeczytaj wiersz
Nauczyli mnie mnóstwa mądrości, Logarytmów, wzorów i formułek, Z kwadracików, trójkącików i kółek Nauczyli mnie nieskończoności. Rozprawiali o „cudach przyrody”, Oglądałem różne tajemnice: W jednym szkiełku „życie kropli wody”, W innym zaś „kanały na księżycu”. Wiem o kuli, napełnionej lodem, O bursztynie, gdy się go pociera… Wiem, że ciało, pogrążone w wodę Traci tyle, ile…et … Przeczytaj wiersz
Wiosna! Wiosna! Wieść radosna Z ciepłem tchnieniem wiatrów płynie; I sasanki, Już na wianki Rozwinęły się dziewczynie. Wstaj skowronku! W złotem słonku Wykąp pióra twoje szare; I skrzydlaty Nad te chaty, Nad te ziemie wyleć stare! Wyleć z pieśnią! Ludzie prześnią Świtu chwilę uroczystą; Więc do Pana Choć ty z rana Głos za niwą wznieś … Przeczytaj wiersz
Ptaki oszalały… Na piersi młodych brzóz kładły rogi jelenie, Nieba łaknące zieleni Chrapy spocone im drżały. Tryskały z drzew liście i soki. Pijane chodziły zwierzęta i obłoki. Na wyrębach pod słońcem dziwy — mgły liljowe. Aż trzaskały z zachwytu kory po gąszczach zdrowe.
Wiosna Takiej wiosny rzetelnej, jaką w swym powiecie Widział Jędrek Wysmółek, — nikt nie widział w świecie! Po przez okno karczemne łeb w bezmiar wyraził I o mało się w durną mgłę nie przeobraził! Lecz umocnił się w karku i, nieco przybladłszy, Łbem pochwiał dla otuchy, i splunął i patrzy… Jego własna chałupa wraz z … Przeczytaj wiersz
Grody i Trony w obliczu czasu ważą zaledwie tyle, co wątłe kwiecie łąki i lasu, żyjące chwilę. Ale jak z wiosną pąki nowemi tryska kwiat młody, tak z wyczerpanej, wzgardzonej Ziemi znów wstają Grody. Wiosenny Narcyz w blasku urody snać nigdy się nie dowie, jakie jesienne zwarzyły chłody dawne listowie. Nieświadom prawdy i pełen pychy, … Przeczytaj wiersz
Poszedłem do pub[licznego dom]u by wziąć pintę piwa, Właściciel podniósł się i rzekł: „Czerwonym kurtkom się tu nie podawa”. Dziewczyny za barem śmiały się i chichotały do upadłego, Wyszedłem znów na ulicę i rzekłem do siebie samego: O to jest Tommy to, i Tommy tamto, i „Tommy, odejdź” [snadź]; Ale to jest „Dziękuję, panie Atkins”, … Przeczytaj wiersz
Ojczyzno nasza! Przyjmij ślub, Że, gdy wstąpimy w życia bój, Dla ciebie każdy będzie znój, Dla ciebie miłość aż po grób. Ojcze na niebie! Usłysz nas, Dopomóż dzieciom, gdy wołają, Że z wieku w wiek budować mają Dziedzictwo mocne i bez skaz. Naucz nas dźwigać jarzmo z młodu — Rzetelnie, pilnie i wytrwale, I Prawdę … Przeczytaj wiersz
Jeżeli spokój zachowasz, choćby go stracili Ubodzy duchem, ciebie oskarżając; Jeżeli wierzysz w siebie, gdy inni zwątpili, Na ich niepewność jednak pozwalając. Jeżeli czekać zdołasz, nie czując zmęczenia, Samemu nie kłamiesz, chociaż fałsz panuje, Lub nienawiścią otoczon, nie dasz jej wstąpienia, Lecz mędrca świętego pozy nie przyjmujesz. Jeżeli masz marzenia, nie czyniąc ich panem, Jeżeli … Przeczytaj wiersz
I. Zachodni wietrze, tchu jesiennej Pory, Przed którym pierzcha, gdy mkniesz niewidziany, Jak przed zaklęciem ulatują zmory, Liść zżółkły, ogniem suchotniczym zlany I pada, martwy; ty, co oziminę, Wiedziesz na łoże śnieżyste, gdzie łany Wypoczywają, niby trupy sine W grobach, bezwładne, aż w swój róg uderzy Wiosna, twa siostra, w lazurów godzinę I w … Przeczytaj wiersz