Znowu odchodzisz

przez

Władysław Szlengel

Znów odchodzisz, nie wiem gdzie
Znów mówisz mi adieu
Znowu dziś goni uparta myśl
Z kim spędzisz wieczór.

Znów przy oknie spędzę noc
Aż mnie odegna świt
Tak mi źle, tak mi wstyd.

Wrócisz, powitasz mnie piosenką rzewną
I będzie dręczyć mnie niepewność
i zazdrość i żal.

Nocą znów odejdziesz, nie wiem gdzie
Znów powiesz mi adieu
Jak dziś, jak dziś.

Twoja ocena

Przeczytaj inne wiersze tego poety

Władysław Szlengel

Wiersze popularnych poetów

Cóż są, o Panie, miasta możne?

Cóż są, o Panie, miasta możne? W zatraty, w zguby swej godzinie są jak ucieczka przed płomieniem i nic im nie jest pocieszeniem, i jako cień ich dzień pominie. A tam jest śmierć. Nie tamta, co ukłony już im w dzieciństwie dziwne zasyłała — tamta…

Assunta

ASSUNTA (SPOJRZENIE KU NIEBU) «Si qua meis fuerint, ut crunt, vitiosa libellis Excusata suo tempore, lector, habe: Exul eram…» (P. O. Nasanis: Tristium liber IV. I). «Gdyby powiew, co z włosy twojemi Igra — powiał choć chwilę Na Hafiza mogile Tysiąc kwiatów wyrosłoby z ziemi!»…

Łamigłówka

Mroczny romantyk marząc o przyszłości dawne epoki zmieszał w wyobraźni jak rozrzucone klocki łamigłówki, i nawet nie wiesz, czy to dzień, czy ciemność, ciemność egipska czy ranek egipski. Zanim ułoży się nowa epoka, wszystkie obłędy bolesnych poetów historia spełnia i do końca spełni.