Groza na ekranie

Władysław Szlengel

Noc zamczysko. Upiorne cienie…
Księżyc przez okno wlewa się strugą szeroką
Gdzieś w oddali śpi znużone miasto
Przez ponure komnaty wionie śmierci tchnienie
Jakieś koszmarne widma po kątach się wloką
…zegar wydzwania dwunastą…
Testament. Tajemnica. Czyjeś obłędne oczy…
Utkwiony w pustkę przerażony wzrok.
Krótki krzyk. Charkot duszonej gardzieli….
Jakieś ciało po ciemnych schodach się toczy…
Ostrze noża błysnęło… Stłumiony słychac krok…
Straszny śmiech… Upiór w pająka się wcielił..
Czarny kot potworne mruży ślepia…
Doktor Moreau obłąkany… Uśmiecha się obleśnie…
Mabuze szaleje — rozkazy na świat rzuca tajne
Mumja powstaje z grobu… Groza krtani się czepia
Lunatyczka się skrada i śmierć zadaje we śnie
Niesamowity strach wędruję z Frankensteinem…
Lęk tu siedzi za wami! Groza rozlewa się w żyły
Wasze dłonie nerwowo się wczepią w kinowe fotele
Ktoś na sali krzyknie! W ramię sąsiada się wtuli
Potem – ludzie — zwierzęta po nocach się będą śniły
Jekyll, Hyde, King Kong. Schody. Zamczyska i cele…
I wszędzie was dosięgnie — zielony wzrok Drakuli…

Twoja ocena
Władysław Szlengel

Wiersze popularnych poetów

Jastrząb i sokół

Niech zważa, z kim ma sprawę, kto chce być junakiem. Jastrząb, że się z niejednym dobrze spotkał ptakiem, Chciał sokoły wojować; śmiał się sokół lotny. Na koniec z zuchwałości takowej markotny Porwał go, a gdy ostre szpony wskroś przebodły, Rzekł: „Daruję cię życiem, boś dla…

Didaskalia (rallentando)

Zmień obiektyw, trzeba będzie popatrzeć od spodu, to nie jest takie proste, jakim mogłoby się zdawać, gdybyś miał latawiec, a nie dwie małe rączki. Tam, albo i tędy; kierunki nie są wytyczną drogi, najwyżej podprowadzeniem pod temat, sentymentalnym wydźwiękiem tamtej drużyny. Co z ciebie za…

W pamiętniku Zofii Bobrówny

Niechaj mnie Zośka o wiersze nie prosi, Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci, To każdy kwiatek powie wiersze Zosi, Każda jej gwiazdka piosenkę zanuci. Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci, Słuchaj — bo to są najlepsi poeci. Gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone Będą ci całe poemata…