Młodsza, z kucykiem wkłada do buzi wielkie nadmuchane chrupki. Ma teraz żółto w ustach. Jej biały królik na smyczy tańczy pasodoble. Spuchnięte dzwonki żołędzi sprężynują, kiedy wiatr zagrywa z bekhendu, drzewa wypluwają liście z automatu, a bańki mydlane są jak woreczki z benzyną: roznoszą słońce i szampon. Ze wzgórza widać strusie główki kominów i gangi … Przeczytaj wiersz
Pośród puszczy jodłowéj Nad rojstami dziedzina. Leśnik poszedł na łowy, A przy matce chłopczyna. Polny konik świegoce; Cienką wstęgą z łuczywa Dym błękitny wypływa, A płomyczek migoce. „Idź spać, dziecię! idź duszko! „Sama ojca powitam…“ — „No, to idę na łóżko, Lecz coś jeszcze zapytam: Czemu, powiedz mi, mamo! Nie strzelają tak samo, Jak to … Przeczytaj wiersz
Szarawy brzask. Wiater się zrywa. Jak morska toń faluje niwa. Tu-ówdzie świt. Budzą się ptaki. Od chłodnych tchnień dreszcz przebiegł krzaki. Woń ros i traw. Rzeźwo a świeżo. Purpury już widnokrąg brzeżą. Jeziora toń zarumieniona, Jak gdy się krew poleje z łona. W sitowiu szmer. Wzmógł się — i ścicha. Jak z baśni twór, puszcza … Przeczytaj wiersz
Na polach mojej myśli długa była susza I dobre słońce wdzięcznie przyświecało zbiorom; Dziś rżyska ostre kolą, a na rżyskach głusza Siedzi w płachcie i długi wzrok rzuca ku borom. Chciałbym wody zaczerpać ze zmysłowej studni, Wylegać się u źródeł na rozkoszy darni… Za późno! nad źródłami wiatr północny dudni, Żuraw sterczy jakoby komin po … Przeczytaj wiersz
Księżyc wyszedł i płynie jak łódź pozłacana, Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze, Chmur lotny puch szybuje przez jasne przestworze Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana, Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze, Tatry czernią się w dali, jak grzbiet Lewiatana — Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana, Śnieg osiadł granitowy zrąb, co błękit porze. Tatry … Przeczytaj wiersz
Nerwowe wrony jak czarne domino na śniegu. Rudej maści światło. Cień ciągnął za nami jak żałobny tren. Badałam stężenie magnezu we włosach, stąd kosmyk ścieżki w suchym lasku, gdzie przez ziemię czuć jesień – powiedziałeś. Drzewa jak rozdarte ołówki, czaszki kasztanów pulsowały cicho w skórzanych skórach pikowanych mięsnych. Melodyjne dziecko ciągnęło kapelusz na sznurku, a … Przeczytaj wiersz
Dziateczki, rzecze ojciec, oto jest węzełek, Kto go rozwiąże, ten nie pożałuje. To i to główką kiwa i próbuje, A nawet mały Pawełek. Nie można go rozwiązać, mówią; trudna rada; Choćby się dwa dni męczyć, nic nie nada. Lecz cierpli wszego Pawełka chęć bierze; Wziął się więc do dzieła szczerze. Nie nadaremna była jego praca, … Przeczytaj wiersz
Kupiec żonę przed panem chędoga wysławiał, By kiedy trza snać miała, tego nie doznawał. Pan bacząc iż pijany, chłop twardo dosypiał, Żartując dukatów sto, z mieszka mu wysypał. Chłop myśląc o pieniądzach, kilka nocy nie spał, A iż pani pierdziała, teraz prawie doznał. Pan wracając pieniądze, pytał pierdzi żona, Ach panie daj ją diabłu, śmierdzi … Przeczytaj wiersz
Lubię jak nam przeszkadza szum ekspresu do kawy, kiedy do ciebie dzwonię z dworcowej sieciówki z ręką zajętą plastikowym kubkiem, kiedy do ciebie dzwonię z pomarańczowej budki, lubię jak nam przeszkadza jęk wózków bezdomnych, lubię jak nam przeszkadza zapach piekarni, moje długie włosy i złote kolczyki przy mokrej słuchawce, lubię jak nam przeszkadzają wysokie obcasy, … Przeczytaj wiersz
Policjant z oczami puchacza sprawdza pałką głębokość powietrza. Barmani przywiązują szczupłe parasole do krzeseł. Park jest pełen kaktusów. Zlizuję piankę i głębiej wkopuję się w ziemię. Mój nawodniony korzeń podróżuje pod ulicami, znajduje cię, ściąga bliżej i podnosi.
Ingeborg opowiada psu swoje drugie życie. Celan tłumaczy Joyce’a, co za paranoja. Ingeborg robi mu laskę w łazience (dozgonne flaszki za recenzję, serce). Wyjaśniał jej boga na zimnej podłodze. Nie była pewna, czy używać zdrobnień.
Dziewczyny z białymi grzywkami drzemią w trawie, ich laptopy są cienkie jak wafle. Obok na Placu Zwycięzców artysta się zesrał na srebrno. Minister i dwaj felietoniści wpatrują się w gówno. Z ich ust wylatują kryształki powietrza, czerwone trójkąty na stelażach rosyjskich latawców. Mają skórę z czerstwego chleba i gremialnie ściskają w kieszeniach płytki telefonów, jakby … Przeczytaj wiersz
Przepraszam, będzie do mnie dużo osób dzwonić. Mam dzisiaj pięćdziesiąte urodziny. Akurat w rocznicę powstania w getcie, więc pamiętam. Mieszkałem na północy, kiedy wybuchł punk (Mój Boże! – wtrąciłem się znowu), a potem baby-boom i mój syn wyglądał jak wiersz czytany od tyłu: bardzo prosty, z mnóstwem zaśpiewów w stylu ooh-wee-ooh. Zmierzch i upadek cesarstwa … Przeczytaj wiersz
Ty, co Rzym wpośród Rzyma chcąc baczyć, pielgrzymie, A wżdy baczyć nie możesz w samym Rzyma Rzymie, Patrzaj na okrąg murów i w rum obrócone Teatra i kościoły, i słupy stłuczone: To są Rzym. Widzisz, jako miasta tak możnego I trup szczęścia poważność wypuszcza pierwszego. To miasto, świat zwalczywszy, i siebie zwalczyło, By nic niezwalczonego … Przeczytaj wiersz
spotykają się w nas aorty wielu miejsc, w których byliśmy pierwsi. okryte cieniem, garbate kształty liter, szelest radiowych fal jak oddech wypełniającej wszystko istoty, kiedy wchodzi się do świecącego parku. jezus chrystus i latające talerze – wystawić kiedyś taką operę, olśniewający balet dla popaprańców. od ich milczenia wypłowiałem – szeptałby on, pokazując rozgięte niebo. tak … Przeczytaj wiersz
soczysty zapach skóry, powiew pór i miesięcy spalonych zachodami słońca, kiedy chyłkiem wymykała się z domu – uczennica naiwna o włosach rudych jak spóźniony wrzesień. czas dojrzewał na podobieństwo włochatych pająków: pod powiekami, w zaułkach serca, przepieniony w skarbnice formaliny. to, że znalazła się akurat na łagodnym wybrzeżu holandii było jedynie przypadkiem – w najlepszym … Przeczytaj wiersz
ślady rąk odciśnięte na piasku, sterta wyblakłych liter i fotografii. oczy, w których kołysze się odblask jeziora, kobiety schodzą do wody i przepadają łagodnie jak ogród światła o zmierzchu. tyle się wie, ile zostawiły upływające sezony, era niemego kina – depesze i telegramy, od których z całą pewnością zależało czyjeś kruche istnienie. leo, spalone słońcem … Przeczytaj wiersz
czas nie zna żadnych okrucieństw, oprócz ciszy po nas. każdego lata pali ziemię lawina wczorajszych śladów, rzeka obmywa usta spuchnięte od rozgryzania głogu i ciemnych liter na brzegach podartego w milczeniu pisma. ciągle jeszcze należymy do minionych pożarów, odblasków czystych jak wracający z anglii, blady hrabia st ives. tygodnie nasycają krwiobieg spienioną kością, kiedy przyłapujemy … Przeczytaj wiersz
to przedwieczorne ogniska, anyżkowe cząstki w oddechach kobiet. to wsłuchiwanie się w szelest autostrad powleczonych przejrzystą siateczką świateł jak preparaty epoki, chłód korektorów diora, radiotechnika, unitra. właśnie to wszystko. chłopcy, noszący w oczach kobaltowy ocean i szpadę, którzy tak dawno rozmiłowali się w cieniu, zaczytali, a teraz – patrz – ogromna siła wyodrębnia ich stamtąd, … Przeczytaj wiersz
O jak szczęśliwy! na tego łaskawsze Pewnie są Bogi kto jest z tobą zawsze, Któremu zawsze twój widzieć się zdarzy Uśmiech na twarzy. Ten luby uśmiech, gdy się widzieć daje Przelewa we mnie zmieszanie i trwogę, Tak, że cię widząc słów mi nie dostaje, Mówić nie mogę. Głos we mnie milknie, a w żyły się … Przeczytaj wiersz
Kiedy piękną Helenę Atryda pojmował, Atryda, który w Sparcie szerokiej panował, I już z nią był w łożnicy, ledwie się zmierzknęło, Dwanaście panien u drzwi zamknionych stanęło, Panien przedniejszych domów; każda ustrojona Kosztownie, każda warkocz w złoto zapleciona, Każda w wieńcu różanym: i wzajem kleskały Rękoma, i – jąwszy się – kołem tańcowały. W przejmy … Przeczytaj wiersz