Mój smutek bez imienia całe gamy smutków a każdy z nich odmianą pawich barw się mieni moje zorze polarne i tęcze okrutne ileż razy was więcej niż słońca promieni Smutek tam smutek ówdzie i wewnątrz i wokół żywotne ziarno smutku w krwi zasiane wzbiera jądro przeciwne słońcu zbita kula mroku o dwudziestu milionach stopni niżej … Przeczytaj wiersz
Czegoś leniwiej księżyc dziś wieczorem marzy; Jak piękność, co w poduszek licznych tonąc puchy, Nim zaśnie — pieści rączką, z zadumą na twarzy, Pierś swą roztargnionemi, leciutkiemi ruchy. Na atłasowych grzbietach pięknej chmur lawiny, On dziś — jak konający — w długich spazmach tonie, Lub okiem ściga białych obłoczków seciny, Które płyną jak kwiecie przez … Przeczytaj wiersz
Zapłakał wiatr jesienny. Pod deszczu kroplami Jęknęły głucho szyby w mej pustej komnacie. Czemu, wichry, płaczecie deszczowymi łzami? Czemu smutek po ziemi beznadziejny gnacie? Kwiaty latem rozkwitłe ułożył na ziemi Jesienny wiatr i wionął zimnymi powiewy, Załkały stare drzewa konary swojemi. Zawtórowały z cicha konające krzewy. Ktoś płacze. Nie. To wicher wionął po ogrodzie. Ktoś … Przeczytaj wiersz
…Że świat czarów wiosennych był ci obcym wszystek, A cud jasnej miłości wydawał się grzechem, Że przenigdy w twej duszy nie odbił się echem Dźwięk formingi orfejskiej i pieśni fletnistek, Ani w wieczór pogodny, szkarłatem zórz cichy, Nie nęciły cię w Pierii różane kielichy — — Będziesz sama, gdy przetnie dłoń Parki okrutna Wstęgę życia … Przeczytaj wiersz
Tęsknoto, smutnych myśli rodzicielko! Jako trucizna, palisz duszy trzewa. Jak orkan, który nad knieją rozbrzmiewa, Unosisz kędyś w dal nadzieję wszelką… Jak zabłąkana srebrnoskrzydła mewa, Lecę nad głębi twej przestrzenią wielką… Konam, jak rybki te ze złotą skrzelką, Które na piaski psota fal wysiewa… Niesiesz mnie, niesiesz na skrzydłach srebrzystych Do mojej ziemi, do mych … Przeczytaj wiersz
Tyle jest smutku w naszym wzroku, Zbyt gorzko przyznać, zbyt boleśnie, Że tylko i miedziany spokój Pozostał nam w tym późnym wrześniu. Inny odebrał mi spłoszenie I dreszcz, i ciepło twego ciała … W sercu, jesiennym nieskończenie, Cisza się deszczem rozszemrała. To nic. Przywyknę. Jak pociecha Zrodziła się ta prawda prosta, Że nic mnie w … Przeczytaj wiersz
Hymn o zachodzie słońca na morzu I. Smutno mi Boże! Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą, Przedemną gasisz w lazurowéj wodzie Gwiazdę ognistą, Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, Smutno mi Boże! II. Jak puste kłosy, z podniesiona głową, Stoję roskoszy próżen i dosytu, Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, Ciszę … Przeczytaj wiersz
Zgasł w duszy mojej w mrok płonący znicz I runął w gruzy moich rojeń chram. Dzierżąc pokutny flagellanta bicz, Bluźniący życiu, na ruinach łkam. Lecz jaka skrucha może zmazać grzech, Żem sam jest sprawcą tych potwornych zgliszcz? Przecz zwarzył kwiecie me — mój własny dech? Czy złoto było to, com miał za łyszcz? Pamiętam chwilę … Przeczytaj wiersz
W górze po niebie lecą bociany W kościele dzwonią dzwony Żółty liść z lipy leci Dąb rudym liściem odziany Nad wodą z mgieł opony Złote światło zorzy na niebie świeci Nie śmieje się słońce dzisiaj, nie Nie błyśnie skrami potok, nie. Po bladej ścierni wlecze się dym W cmentarzu smutny śpiewają hymn. Trumna uderza o … Przeczytaj wiersz
Wkrótce uświadomisz sobie czyjąś nieobecność Rozrastającą się obok ciebie jak drzewo, Drzewo śmierci, bezbarwny australijski eukaliptus – Ogołocony, porażony piorunem – istne złudzenie, A niebo jak świński zad, całkowicie obojętne. Lecz teraz jesteś niemy. A ja kocham twoją głupotę, Jej ślepe zwierciadło. Spoglądam w nie I odnajduję własną twarz, myślisz, że to zabawne. To dobrze … Przeczytaj wiersz
Pusta, rozbrzmiewam echem za każdym krokiem, Jak muzeum bez posągów o wspaniałych filarach, portykach, rotundach. Na mym podwórzu wytryska i opada z powrotem fontanna O sercu mniszki, obojętna na świat. Marmurowe lilie Rozsiewają swą bladość jak zapach. Wyobrażam sobie, że wobec tłumów jestem Matką białej Nike i licznych Apollów o ślepych oczach. Zamiast tego umarli … Przeczytaj wiersz
Kiedy umrę, prochy moje Złóżcie na mogile, Pośród stepu szerokiego, W Ukrainie miłej: Niechaj widzę łany, pola, Dnieprowe urwiska, Niechaj słyszę, jak Dniepr huczy, Wre i pianą ciska! A gdy spłynie z Ukrainy Ku morzu krew wroga, — Wszystko rzucę i polecę Do samego Boga Na modlitwy. A póki co — Nie uznaję Boga! Pochowajcie … Przeczytaj wiersz
XXXIII Dziś, dziś do smutnej tej krainy, Gdzie brzmiała ongi pieśń Miłości Wyrozumiale zabłądzimy W imię minione serdeczności, Nie smutni, że wesołą była Miłość, choć tak się nam skończyła. W czerwono-żółtym stroju ptaszek Wciąż drzewo, drzewo opukuje, A wokół samotności naszej Wietrzyk wesoło pogwizduje. Liście – cóż, żaden z nich nie wzdycha, Gdy je zabiera … Przeczytaj wiersz
Znam smutek, co dumnej nie chyli mi skroni, Łzy, w sercu zakrzepłe na troski codzienne — Źrenica mi nigdy tych łez nie uroni… I uśmiech mój we łzach. Me słowa kamienne. A lęk pyta duszę, którędy?… gdzie droga?… Mój krzyk w przemilczeniu, łkającem w mej piersi; Ujawni go kiedy mój gniew, moja męka?… Dziś żal … Przeczytaj wiersz
Na ziemię, jakby całun, śnieżna padła szata, Złoty blask słońca czarne przesłoniły chmury; Wszystkie kwiaty powiędły i gaj już ponury Bo w nim umilkła ptasząt gromada skrzydlata! I w mojem sercu także zeschły róże lata, Smutek zaciemnił chmurą myśli mych lazury — Gwiazda nadziei blednie — a ptak złotopióry Ptak o czarownym głosie — miłość, … Przeczytaj wiersz
Znów na kolację był makaron z wody, I ty, Mickiewicz nie tknąłeś go prawie, mówiąc, że dzisiaj nie czujesz się głodny. Więc bez obawy, że w naszej postawie pielęgniarz zwęszy ślady krnąbrnej buty, po małej chwili udałem się też do ubikacji. Za oknem był zmierzch. „Zawsze jest najpierw styczeń, potem luty. A po nim marzec”. … Przeczytaj wiersz
Noc – gwiazdę przyprowadza smutek – białą brzozę miłość niesie w ofierze czystego baranka spokój – samotność mrówek gdy wszystkie są razem Wiara stale chce pytać lecz gardło wysycha jeśli Bóg jest milczeniem zamilczeć potrzeba
Dusza jest smutna wraca zima Serce nie umie nic wyrazić Może niczego nigdzie nie ma Zima miłości grób wymarzły I jedna tylko rozpacz niema Więc czemu serce moje dzwoni Z samej głębiny zasmucenia? Czekasz mnie z sercem swym na dłoni I nie wiesz że się w błękit zmieniam I że cię spotkam przemieniony Jestem błękitnym … Przeczytaj wiersz
Światłom jak kurantom złocistym przebiegł drogę człowiek po drobniutkim świście – chitynowy niemal. Dziewczyna stojąca na skraju melodię nakryła fartuchem jak liściem. Usta miała maleńkie i prędkie, a szyszka świeciła w jej ręku jak klejnot albo lusterko. Po śpiewie człowiek się wspinał, grzbiet wygarbiał jak owad, pewnie płakał – bo w słowach jak w bursztynie … Przeczytaj wiersz
Ktoś ma dziś serce chore W tę zimną, mroźną porę Dyga spłoszona świeca Wicher dmucha do pieca Dmucha do pieca Jęczy, płacze w kominie Ten, co ma Nikt na imię Ktoś jest zły, gdy Ktoś ma dosyć A Nikt płacze po nocy Płacze po nocy Źle komuś, źle nikomu W przestrzeni i w domu Nikt … Przeczytaj wiersz
Deszcz jak siwe łodygi, szary szum a u okien smutek i konanie. Taki deszcz kochasz, taki szelest strun, deszcz – życiu zmiłowanie. Dalekie pociągi jeszcze jadą dalej bez ciebie. Cóż? Bez ciebie. Cóż? w ogrody wód, w jeziora żalu, w liście, w aleje szklanych róż. I czekasz jeszcze? Jeszcze czekasz? Deszcz jest jak litość – … Przeczytaj wiersz