W wielkanocny dzień na słomie, Złotej w blasku słońca, Dzieci bawią się w pisanki, Chełpiąc się bez końca Z upominków; ten na święta Z listwą wdział koszulkę, Ta dostała kraśną wstążkę, Ta jedwabiu szpulkę, Tamten czapkę barankową, Z końskiej skóry butki, Inny guńkę… Jeden tylko Dzieciak wciąż cichutki — To sierotka. Siedzi sobie, Chowa twarz … Przeczytaj wiersz
Młodości złotej i bezcennej Nie płaczę nigdy: Niczyj żal Nie płacze doli — bezpromiennej… Lecz serce skrwawi ni to stal, A duszę zroszą łzy tułacze, Gdy, wlokąc się przez wieś, zobaczę Małego chłopca, co jak liść, Jak zwiana z wierzby puchów kiść Samiutki, w prochu gdzieś pod płotem W łachmanach tkwi, zszarganych błotem. Ach, wtedy … Przeczytaj wiersz
wydarza się i czujemy się w obowiązku udawać, że nie u nas. to — nie wiedzieć czemu nie nazywane po imieniu, postępujące jak wada wzroku i nie do przerwania jak nieustająca nowenna, w czasie której wyjście z kościoła jest nie tylko profanacją, jest towarzyskim samobójstwem. coś jak odwieczny dylemat wykreślania z notesu aktualnych numerów do … Przeczytaj wiersz
W takie dni już tylko herbata liptona nad tomikami bohdana zadury, albo poprawianie dykcji przed brązowym lustrem. na przystanku smarkanie wprost do kosza z przytrzymaniem jednej dziurki, i po czesku odwracanie numerów autobusów i tak jadących w jedno i to samo miejsce. już tylko umywanie rąk od wszystkich ważnych i nieważnych, od przegranych naszych bitew, … Przeczytaj wiersz
Wieku, płodnego w cuda i dziwy, Mówią, że Babia tak się wzdęła góra, Iż wszelki na świecie duch żywy I cała nawet zlękła się natura. Strasznego nazbyt coś miała porodzić. Gdy już zaczęła pora nadchodzić, Ogromnym stękiem jawiła swe bole. Wstrząsły się lasy i poblizkie pole, Uwięzły w swych brzegach rzeki, Wszystkie pagórki, wszystkie okolice … Przeczytaj wiersz
Onego czasu, gdy Sędzioły zmiatał i odmładzał trawy, Gdy poczynało karmy brakować w stodole, Poszły bydlęta żywić się na pole. Pewny wilk także wtedy spacyjerem chodził, Który się całą zimę rozmyślaniem bawił, Wielki post wiernie odprawił, Przez co się wielce wygłodził. Po zejściu więc skorupy bieżąc koło błonia, Ujrzał na czarny korzeń puszczonego konia. Co … Przeczytaj wiersz
Zazdrości naszej godne twe chwile, Wieśniaku, który, lepszym wyborem, W odległych włościach bawisz się mile, Z niwą, sadami, łąką i borem. Tam, wolen troski, w myślach swobodny, Wdzięczniejszą rzeczy oglądasz postać, Tam łatwo toczy dowcip twój płodny Rymy w pamięci mające zostać. Cieniowe góry i łyse skały, A niecierpliwym pyszne potokiem, Jeśli chcesz, by ci … Przeczytaj wiersz
Płci szacowna, pici kochana, Jakże dar posiadasz drogi! Warn nad męstwem władza dana Przez hamulce i ostrogi. Jeśli czci godne przymioty, Jeśli szczepić chcecie cnoty, W uściech waszych niech brzmi chwała Armatnego Jenerała. Dziedziczna w tym domu sława Piersi jego silno bodzie, Przemyślać on nie przestawa O twych pożytkach, Narodzie. Jedni gotowi dla zysków, Inni … Przeczytaj wiersz
Miłości! nad naszymi pokaż litość jęki! A że, będąc człowiekiem, więzy twoje znoszę – Spraw twą rozkosz tak długą, jak są twoje męki, Lub tak krótkie twe męki, jak są twe rozkosze!
Wyspa na której wszystko się wyjaśnia. Tu można stanąć na gruncie dowodów. Nie ma dróg innych oprócz drogi dojścia. Krzaki aż uginają się od odpowiedzi. Rośnie tu drzewo Słusznego Domysłu o rozwikłanych wiecznie gałęziach. Olśniewająco proste drzewo Zrozumienia przy źródle, co się zwie Ach Więc To Tak. Im dalej w las, tym szerzej się otwiera … Przeczytaj wiersz
Jeden z wielu Ja jeden z wielu ukryty wśród miliarda Wstydzę się że jestem Uczeni panowie profesorowie Vogt Burch i inni mówią że miliard ludzi jest na świecie niepotrzebny Za dużo jest ludzi więc człowiekowi wstyd że żyje Tyle tego biali żółci czarni czerwoni wszyscy chcą jeść ubierać się oddychać kochać Ach oni mają sny … Przeczytaj wiersz
Pókiś mię z ostrym piórkiem nie przestawał gonić, Według praw przyrodzenia musiałem się bronić. Dziś, ludzkość tylko czując, już nie jestem srogi, Oszczędzam tego, co mi rzuca miecz pod nogi. Dłuższymi napaściami nie będziem się dręczyć: Późniejszy w kłótni, pierwszy pójdę cię obręczyć, A gdy nas między wyższych los malarzy sadzi, Żółć z czernidłem dla … Przeczytaj wiersz
Idylla — O, miasto! cóż są twoje częstokroć pałace? Łzami dobrych zlepiane ubogiego prace: A gospodarze onych najczęściej bez cudu Piją krew i żrą ciało jęczącego ludu. Pełne są turmy Judy familiji winnej Za łączenie w przaśniki posoki dziecinnej. Wnet ujrzem czarownice wleczone na stosy, Wilkołek z opętanym pojeży nam włosy; Młodek bez doświadczenia i … Przeczytaj wiersz
Sól attycką poważam, kopalnej nie ganię, Można, owszem, pochwały szczerze pisać na nie. Jaką ta w skarbcach ziemi rozmnaża się mocą, Natura nam to grubą przesłoniła nocą. Ci twierdzą, że się skała z wiecznych ogniów poci I kamień słony tworzy z takowych wilgoci; Inni, że po jaskiniach swoje gąszcze składał, Gdy możniejszy Ocean cały krąg … Przeczytaj wiersz
Szczygieł, między kanarki w ptaszarni zamkniony, Słabym głosem przetwarza melodyjne tony; Gdy się ozwiesz, słowiku, nucą drudzy ptacy, Lecz w rozpaczy zostawiasz znęcone do pracy. Tobie, poeto, sławny dowcipem i gustem, Należało się rodzić pod rzymskim Augustem, Lecz jego rówiennika fortuna łaskawa Chcąc uczcić, przeniosła cię w czasy Stanisława. Czyli wiejskie piosneczki zadmiesz na fujarze, … Przeczytaj wiersz
Potrzeba by pretekstu, głównej ulicy, albo radzieckiego karabinu z kwiatem wetkniętym w lufę. Te obrazki są pomysłem w gruncie rzeczy, jeśli ziemia nie jest zbyt słodka, nie szczypie w język. Możemy spróbować, choć źródła o tym milczą, muzea nie podają nawet najmniejszej wzmianki. Orzech, moja droga. Jeśli widać rdzę, to pachną i rzemienie, przebiegłe grzeszki wobec świadków … Przeczytaj wiersz
wierszom bez rytmu Smakuje węglem, ale po co te listy? Jeśli już szukać, to przy pomocy powiek, więc nie drażnij lwa, bo odgryzie ci rękę. Tylko puste jest szczere, a tylko ty możesz mnie ustalić. Bonus track pełznie po nawierzchni z gliny. Są słowa ciężkie i są słowa rybki, a świat to może być to brudne … Przeczytaj wiersz
Pytasz, córeczko, co to znaczy? Ktoś do rana siedzi nad pustą kartką, na nogawce ma ćmę, która śpi I jedno nic nie wie o drugim
Widzisz: tam leży, w ciasnej kępie swej śmierci. Przy nim – jak sztandar – naga wdowa, co wie, że jest właśnie wdową podwójną: nieśmiertelność jest sprawą głupią i smutną. Widzisz: bogini tańczy – i uwierz, że ona tańczyć nie przestanie – bo tamten wciąż do niej mówił: „Głuptasku! Gdy kształt twoich pośladków wyjawi mi się … Przeczytaj wiersz
Nie widzieliśmy jej nigdy lecz gdy czasem zwęszymy smak naszej śliny jest smakiem jej śliny. Kiedyś musieliśmy pić z kropelki jej śliny mówią nam nasze sklejone plastrem wargi. Lecz nie wiemy kim jest: może jest nami – jej gwiazda jeśli spada w głąb nieba spada. Jest mieszkaniem naszej śmierci, co odrasta ciągle od nowa jak … Przeczytaj wiersz
Stanisławowi „Było życie” Chacińskiemu Jej życie – nasze, i ślina. Ale nie nasza już – Ziemia co nam spod kolan białą mgłą właśnie wycieka. Kto nam powie gdzie mieszkać będziemy my i wina… Nam tylko czekać nie wiedząc, czy ktoś znowu powie: „Żywa” – a także, czy powiemy to sami, a nawet – w dobrze … Przeczytaj wiersz