Gołębico, piękna moja, Nie spoczywaj, nie spoczywaj! To rosa nocy okrywa I wargi, I oczy moje. Wiatr wonny muzykę przędzie, Która jak westchnienie spływa: Nie spoczywaj, nie spoczywaj, Gołębico, piękna moja! Czekam pod drzewem cedrowym, Siostro moja, miłośnico. Dla piersi twej, gołębico, Pierś moja dziś będzie łożem. A blada rosa okrywa Jak zasłona głowę moją. … Przeczytaj wiersz
Milcząc czesze włosy, Długie włosy swoje Milcząc, lecz jak wdzięcznie Śliczne minki stroi. Słońce już na trawę I liść wierzby padło, A ona wciąż czesze długie włosy swoje i zerka w zwierciadło. Błagam nie rozczesuj Długich włosów swoich, Czarownica także Różne minki stroi. Kochanek iść może Lub zostać niechętnie; Tak piękna, tak śliczne minki stroi: … Przeczytaj wiersz
Byśmy leżeli W sosnowym borze, W cieniu głębokim, W południa porze. Słodko byłoby Leżeć, całować, W bór się sosnowy Jak w kościół schować. Twój pocałunek Też byłby słodszy A miękka burza To twoje włosy. Ach, odejdź ze mną W południa porze, Pójdźmy, by skryć się W sosnowym borze. tłumaczenie Maciej Słomczyński
Piał kogucik: kukuryku! Wstawaj rano, mój chłopczyku! — A chłopczyk się ze snu budzi, Patrzy… dużo chodzi ludzi; Więc się szybko zrywa z łóżka, By nie uszedł za leniuszka, I rzekł: „Za twe kukuryku, Dziękuję ci, koguciku.”
Kłamliwa przemoc nieraz na niewinnych Rzuca potwarstwo, aby ich poniżyć, Lecz kiedy nadmie się występkiem, pada I ginie, zacnych bowiem Bóg ratuje. Zaświadczy o tym w jaskini lwów Daniel, A też Zuzanny pomsta na złych starcach. Zawierzcie cnocie: w najdzikszej topieli Nie tonie, choć się jak rozbitek miota.
Piana, bełkot, krzyczący derwisze, Korowody pogrzebów i wrzaw, Ale niżej — zbliż usta do ciszy — Fala życia, jak ciepły wzrost traw. Nagle wstrząśnie i zrzuci z nas stroje Noc wiosenna, wieczorny wiatr… I idziemy przez puste pokoje Pod stropami zgaszonych lat. Stary czas za sypialni zasłoną Jak w świeczniku wstawiono w nas, W ręce … Przeczytaj wiersz
Nocy, kochanko! Usta ogniem rozszalałe, Jak zwierzę dzikie, wpijam w twe biodra przegibne! Wtul mnie w twe piersi zimne, nagie piersi białe, Wsącz w wargi me całunków twych jady niechybne! Ostrą jak miecz rozpustą przeszyj ciało moje! Męką rozkrzyżowana na gwiazdach tęsknota Kona w męce! O, wpleć mnie w swoich ramion zwoje, Napój choć gąbką … Przeczytaj wiersz
Znowu! Przyjdź, daj, przekaż mi wszystkie moce twoje! Z dala, w mózg pękający nisko tchnie jej słowo Nędzą poddania, okrutnym spokojem, Grozę jej łagodząc jak wobec duszy wybranej. Dość już, cicha miłości! Zgubo moja! Oślep mnie twą ciemną bliskością, O miej litość, ukochany wrogu mej woli! Trwoży mnie zimne dotknięcie, którego znieść nie mogę. Sącz … Przeczytaj wiersz
Gdy na sen śmierci będę tulił oczy, Niech mi zawodzą wichry pieśń pokutną… Jesienne niebo, jak całunu płótno Niechaj nademną bezmiar swój roztoczy… Nigdy mi szczęścia nie lśnił blask uroczy I życie męką było mi okrutną… Jak ono smutne, niech śmierć będzie smutną… Jesienny wieczór niech zapada mglisty I niech mnie wichrów kołyszą poświsty, Gdy … Przeczytaj wiersz
Poezja ziemi nigdy nie zaginie: Gdy ptakom blasków jesiennych ulewa Każe się schronić w lubym cieniu drzewa, Śród żywopłotu pieśń z pokosów płynie: To konik polny wodzi rej w drużynie Piewców!… bez końca w śpiewie tym rozbrzmiewa Rozkosz i radość; nawet gdy omdlewa Z uciech – spoczynek trawa da jedynie. O tak! Poezja ziemi nie … Przeczytaj wiersz
Jeżeli w barwach masz myśli osnowę, I od barw mowa tajemnicza płonie; Jeżeli zazdrość żółte nosi skronie, W zielony stroi liść nadzieja skronie. Przyjm, luba bukiet przeze mnie uwity ! On w barwy lśni się, jak poranne świty I me uczucia wszystkie opowie szczerze, Bo miłość moja, pamięć i cierpienie, Nadzieję jasną i sławy promienie, … Przeczytaj wiersz
Znasz-li ten kraj, gdzie kwitną Nad grobami piołuny, Gdzie niebo twarz błękitną W szare kryje całuny? Gdzie pola kośćmi siane – Las szumi pieśń cmentarną, Rzeki, łzami wezbrane, Przez ziemię płyną czarną? Kraj ten smutny, ubogi, Ciągnie serca tułacze… On nad wszystko nam drogi – My z nim – on z nami płacze!
Jeżeli spokój zachowasz, choćby go stracili Ubodzy duchem, ciebie oskarżając; Jeżeli wierzysz w siebie, gdy inni zwątpili, Na ich niepewność jednak pozwalając. Jeżeli czekać zdołasz, nie czując zmęczenia, Samemu nie kłamiesz, chociaż fałsz panuje, Lub nienawiścią otoczon, nie dasz jej wstąpienia, Lecz mędrca świętego pozy nie przyjmujesz. Jeżeli masz marzenia, nie czyniąc ich panem, Jeżeli … Przeczytaj wiersz
JAM PANI ODDALONYCH, ODWIECZNYCH OGRODÓW, GDZIE OBOK RÓŻ CYPRYSY STOJĄ ZAMYŚLONE; OTWIERAM TWOJE OKNA, ZBYT DŁUGO ZAMKNIONE, NA RADOŚĆ TCHNIEŃ WIOSENNYCH I SŁONECZNYCH WSCHODÓW. I UTRACONA NIEGDYŚ DLA CIEBIE PRZEDWCZEŚNIE, UMIEM ZAWSZE ODGADNĄĆ (O SERCE PAMIĘTNE!) CIAŁ NAGICH I PRZECZYSTYCH OBJAWIENIA SMĘTNE, I GRZECHY POŚRÓD MROKÓW SKRYWANE BOLEŚNIE. DLATEGO WSTAŃ, O BIEDNY, Z PRZEPAŚCI TĘSKNOTY! … Przeczytaj wiersz
Ojców to naszych obyczaj prastary, Polskiego kraju maluje dostatek, Symbol braterstwa, miłości i wiary; Święty opłatek. Dawniej po dworach chadzali kwestarze – Przy nich katechizm powtarzały dziatki, I z Bożym słowem przynosili w darze Białe opłatki. Lecz świat dzisiejszy, który w nic nie wierzy, Co nie jest złotem, bogactwem, dostatkiem, Co – Boże odpuść – … Przeczytaj wiersz
Słodka nas miłość łechce z początku, Póki nie dojdzie do swego szczątku; I im kto bardziej kwapić się zechce, Tym bardziej łechce. Ale cóż po tym, gdy ta jej sprawa Żałosny wrychłe koniec podawa? A po słodyczach, przy swoim kresie, Gorżkości niesie? Z weselem Wenus nam się nawija, Ale na smutku jej radość mija: Przychodzi … Przeczytaj wiersz
Jakieś się nabożeństwo w górach uroczyste Gotuje, szmery biegną ciche poprzez wrzosy, Jodła z mgły nocnej czesze rozplecione kosy I wyłania wierzchołek nad opary mgliste. Noc pierzcha, świtu błyski pełzają faliste Po szczytach, uciszając nocnych świerszczów głosy, Mchy i trawy się myją w szklanych kroplach rosy, By do chramu przyrody wejść świątecznie czyste. Cud się … Przeczytaj wiersz
Już też i ja orzę, I my ludzie i wy ptaszki, Wszystko dzieci Boże. Człowiek w polu gospodarno Pracować się sili, Ptaszek bierze swoje ziarno Z zimowych badyli. Tyś skowronku, mój towarzysz, Choć w nierównej doli, O kochaniu tylko marzysz Twemu sercu gwoli. Tyś szczęśliwy i wesoły; Gdy jutrznia poranna, Lecisz w górę, by z … Przeczytaj wiersz
On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt; On im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt. Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym; Śpiewał, że czas by runął mur… Oni śpiewali wraz z nim: Wyrwij murom zęby krat! Zerwij kajdany, połam bat! A mury runą, runą, runą I pogrzebią stary … Przeczytaj wiersz
Konik polny, co swój cały Wpośród lata czas prześpiewał, Tak był na zimę zgłodniały, Że tylko wiatr nim powiewał. Żeby też odrobina jaka Z muchy lub robaka — Nic zgoła! A więc idzie, płacze, woła, U skrzętnej mrówki kołace: „Pożycz, jej! pożycz — powiada — „Kilka ziarnek dla sąsiada! „Jakem konik, tak zapłacę, „By tylko … Przeczytaj wiersz
Idź ty, nędzarzu nad żywe Paktole, Gdzie Absynt w strugi wytryska płomienne! Ich moc letejska wszystkie twe niedole Pchnie w swych opałów przepaści bezdenne. Ty, coś ogromem trudu równy pszczole, Którego ramię od młota niezmienne, Któremu gorzki spływa pot po czole, Idź i pij absynt! W jego czarów kole Zapomnisz życie swe nędzą brzemienne I … Przeczytaj wiersz